ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σίγουρα ζηλεύω, το παραδέχομαι αλλά ώρες ώρες ξενερώνω. Δεν νιώθω θυμό, νιώθω απογοήτευση γιατί αν συνεχίσω να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο θα πρεπει να δεχτώ ότι θα συναναστρέφεται με πολλές γυναίκες. Είναι πιστός, εμπνέει εμπιστοσύνη, δεν ξέρω ίσως παίζει πολύ καλά το ρόλο του και γίνεται πιστευτός. Ίσως επειδή μου λέει ότι δεν τον προσέχουν στο δρόμο, στη δουλειά, στη σχολή. Αντικείμενα ίσως να μην είναι όμορφος και να μη σε κερδίζει με την πρώτη ματιά αλλά ξέρω ότι μπορεί να κερδίσει ένα άτομο, έτσι τον ερωτεύτηκα εξάλλου. Δεν μπορώ να διαχειριστώ τη ζήλια, αρχικά το έβλεπα σαν πλάκα, τον πείραζα κιόλας που έχει τόσες γύρω του και δεν με πείραζε στις καθημερινές στιγμές αλλά όταν τα σκέφτομαι σοβαρά, όταν με πιάνουν αυτές οι μέρες που δεν έχω όρεξη για τίποτα και όλα μου φταίνε αυτό το αίσθημα γυρνάει μπούμερανγκ και με τσακίζει. Του μιλάω τυπικά, δεν του εξηγώ και ενώ καταλαβαίνει ότι "αυτός φταίει" γι αυτή τη συμπεριφορά δεν του το λέω, τον κοροϊδεύω και τον στεναχωρω μάλλον. Έχω να τον δω 4 μέρες και μου λείπει αλλά θέλω να μείνω μόνη.Ξέρω τι μου φταίει, αλλά όποιος και να το ακούσει θα πει: "ε σιγά μη δίνεις βάση σε αυτά και είναι ανώριμο να σκέφτεσαι έτσι" αλλά όταν κάτι σου προκαλεί ζήλια δεν μπορεί να το αναιρεσει κάνεις.Είναι πρώτη φορά που έχω σχέση (1χρόνο τώρα) και δεν έχω νιώσει ζήλια για κάτι άλλο. Πχ για φίλες, για μαθήματα, για επιδόσεις κτλΑν τον χωρίσω θα μου λείπει, δεν ξέρω αν έχει φτάσει αυτή η ώρα, μπορεί να φταίει που είμαι στις μαύρες μου