ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν έδωσα για 1η φορά Πανελλήνιες και δεν κατάφερα να περάσω στη σχολή που οι γονείς μου σχεδίαζαν για μένα. Ακολούθησε λοιπόν ένας χρόνος που δεν θέλω καν να θυμάμαι. Νεύρα, θυμός, υποτίμηση, κλάματα και ένας πατέρας μόνιμα θυμωμένος μαζί μου γιατί δεν κατάφερα να "κάνω περήφανη" την οικογένεια. Πολλές φορές αναρωτιέμαι... Είναι δυνατόν να φέρεσαι έτσι στο παιδί σου; Ξαναέδωσα πανελλήνιες. Δεν είχα άλλη επιλογή. Ένα μόνιμο άγχος και ένας κόμπος στο στομάχι ήταν εκεί όλη τη χρονιά για να μου θυμίζουν πως πρέπει να τα καταφέρω. Τελικά πέρασα στην πολυπόθητη σχολή, αλλά όταν βγήκα στην αγορά εργασίας, έφαγα την ανεργία με το τσουβάλι. Βρέθηκα στη θέση να πρέπει εγώ να υποστώ τις συνέπειες μιας επιλογής που έκαναν άλλοι για μένα. Αποφάσισα λοιπόν να ξενιτευτώ. Οι γονείς μου ζορίστηκαν, αλλά πραγματικά δε με νοιάζει . Πολλές φορές τους κατηγορώ γι' αυτό. Ωστόσο, πλέον τα πράγματα δεν αλλάζουν. Γι' αυτό λοιπόν μια συμβουλή: Μην κάνετε το ίδιο λάθος με μένα. Στηρίξτε τις επιλογές σας ό,τι κι αν γίνει. Δεν ξέρετε πως τα φέρνει η ζωή! Κι ακόμη κι αν κάποιος αποτύχει στις πανελλήνιες, πείτε του δυο λόγια παρήγορα. Μην τον καταδικάζετε...Αυτά από μένα. Καληνύχτα!!