ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω εξεταστική. ΠΕΜΠΤΟ ΕΤΟΣ. Είμαι δηλαδή συν 1. Αντί να κάθομαι να διαβάζω όλη μέρα όπως και θα έπρεπε,γιατί τέρμα τα ψέματα πια,κάθομαι και το ξύνω πιο πολύ από ποτέ. ΓΙΑΤΙ?Όλο κοιμάμαι,βαριέμαι να πάρω τα πόδια μου,βόλτες,γενέθλια μπλα μπλα.Το καλοκαίρι είχα πεθάνει στο διάβασμα. Νομίζω γι'αυτό.Το θέμα είναι ότι νιώθω αχάριστη,πιεσμένη να κάνω κάτι που δεν ξέρω αν θέλω. Και τρελαίνομαι. Οι γονείς μου πόσο θα μου δίνουν πια; Δεν θέλω πια! Δεν θέλω να κάθομαι στη σχολή πάνω απ'το κανονικό. Πρέπει να τελειώνω.Να βγω στον κόσμο τον πραγματικό,να δω τι θα κάνω στη ζωή μου,θέλω να ξεμπερδεύω.Και λέω εγώ τώρα αν νιώθω βάρος στην κοινωνία και στους γονείς μου στα 22 μου χρόνια,τι θα κάνω όταν δεν βρίσκω δουλειά ή πληρώνομαι 3 και 60; Θα μου στρίψει..Θέλω ένα στόχο..Θέλω ένα όνειρο. Γαμώτο,αυτή τη γενιά τη γαμήσατε. Μας γαμήσατε το είναι.