ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγκαλιαζομασταν για ενα πεντάλεπτο, του είπα χωρίς να το σκεφτώ ``μην με αφησεις `` δεν ξέρω καν αν μου απάντησε ,μετα κραταγαμε ο ένας τα χέρια του αλλου είπα αν ειναι δυνατόν παλι χωρίς να το σκεφτω ``με κανεις να νιώθω ασφαλεια`` ,πρεπει να του άρεσε το τελευταιο...Δεν είμαι ερωτευμένη , δηλαδή σκέφτομαι άνετα τον εαυτό μου με αλλους,δεν είναι ερωτευμενος, λέει πως δεν του λειπω, στην ουσία με στρίμωξε στο πρόγραμμα του και... Μου είπε πως του είμαι ενα βαρος... Πως σκέφτεται αν είμαι καλά, πως δεν θελει φετος να αχγωθω, να πληγωθω, πως ανησυχει οτι θα ζηλεψω αν κανει κάτι με κάποια αλλη και γενικά πως έχει την έγνοια μου. Και όλα αυτα ενω εχουμε βγει μονο 5 φορες με μεγάλη αποσταση ή καθεμία ενω ανταλασσουμε μυνήματα καθημερινα. Τι στο καλό έχει που με κανει όντως να αισθάνομαι ασφάλεια, για ποιον λογο ασχολείται μαζί μου, για ποιον λογο με νοιάζεται, για ποιον λογο μου στέλνει, για ποιον λογο απλα δεν εξαφανίζομαι, για ποιον λογο τον γνώρισα ,γιατι? Απλα γιατί? Εν τω μεταξύ νιώθω να δενομαι μαζί του όλο και πιο πολύ και το γεγονος πως όταν δεν είμαι στα καλά μου σκέφτομαι τι θα μου έλεγε , τι θα έκανε αν ηταν εδώ ,το γεγονος πως είπα σε καποιον ,ποια εγώ ****μην με αφήσεις*** ,με τρομάζει. Μακαρι να ήμουν ερωτευμενη, μακάρι να τον εβλεπα μονο φιλικά, μακαρι να μου ηταν αδιάφορος, τοτε θα ήξερα τι στο καλό μου γίνεται ,αυτό το ενδιαμεσο πολύ μου την βιδωνει !Εν τω μεταξύ έχω αυτήν την μονιμη αίσθηση πως τελικά υπάρχει όντως ένας λογος που γίνεται αυτό. Τουλάχιστον δεν φιλιθηκαμε και καποιος ζωντανός άνθρωπος αν και ολίγον υποτονικος για τις προτιμήσεις μου ξέρει όλα τα ψυχολογικά μου .