ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεκινώντας από το τέλος θα έλεγα πως είσαι σε καλό δρόμο καθώς δεν βρίσκεσαι σε μία άρνηση στο να αποδεχτείς ότι ίσως όλο αυτό το οποίο βιώνεις δεν είναι 100% φυσιολογικό. Σίγουρα ηλικιακά είσαι σε μία πολύ κρίσιμη ηλικία (βλέπε εφηβεία) που συνεχώς ανακαλύπτεις πράγματα για τον εσωτερικό σου κόσμο. Νομίζω πως ένα πολύ σημαντικό στοιχείο το οποίο σε κάνει να βρίσκεσαι σε μία τέτοια φάση είναι ότι θέλεις να φύγεις από την σχέση σου. Αυτό νομίζω έχει να κάνει με το γεγονός ότι η σχέση σου μάλλον δεν σε γεμίζει. Δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες από εσένα γύρω από αυτή έτσι ώστε να έχουμε μία άποψη για το αν σε γέμιζε κάποτε αλλά όχι πια, ή αν δεν σε γέμιζε εξαρχής και απλά την έκανες για να την κάνεις. Το θέμα των φίλων είναι ένα εντελώς διαφορετικό κομμάτι με αυτό της σχέσης σου. Το ότι δεν επικοινωνείς με αυτούς που θεωρείς φίλους σου μπορεί να οφείλεται είτε σε σένα, είτε σε αυτούς. Αν και το γεγονός ότι δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με κανέναν, με κάνει να πιστεύω ότι ισχύει μάλλον το πρώτο. Το ότι δεν πιστεύεις στη φιλία είναι ένα θέμα. Δεν ξέρω αν πληγώθηκες από κάποιον ή κάποια φίλη και έφτασες σε αυτό το συμπέρασμα, ή απλά τυχαίνει να μην σε έχει γεμίσει κάποιο πρόσωπο φιλικά. Να μην έχει καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη σου όσο θα ήθελες. Φυσικά και δεν κάνουμε φίλους από την μία στιγμή στην άλλη. Από κάπου όμως θα πρέπει να ξεκινήσει μία φιλία. Και με το να κλείνεσαι συνεχώς στον εαυτό σου, δεν θα καταφέρεις να κάνεις πραγματικούς φίλους. Αν έχεις «φίλους» που σε υποτιμούν και σε κάνουν να νιώθεις συνεχώς άσχημα, τότε ίσως να μην έχεις κάνει τις σωστές επιλογές και σους φίλους σου. Βέβαια κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνεις και την αυτοκριτική σου όπου μπορεί να χρειάζεται προκειμένου να διαπιστώσεις μήπως κάπου έφταιξες και εσύ σε κάτι. Το ότι ήρθες πολύ κοντά με την οικογένειά σου, είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί στις δύσκολες στιγμές αυτή είναι που θα σου συμπαρασταθεί, ωστόσο όμως, δεν πρέπει να αφήνεις το κομμάτι «φιλία» στην άκρη γιατί και αυτοί (οι φίλοι) κάποια στιγμή θα παίξουν τον ρόλο τους όταν θα τους χρειαστείς. Αρκεί όπως είπα και πριν, να κάνεις σωστές επιλογές στα πρόσωπα που θα βάλεις στη ζωή σου.

Εχω αδερφη στην ιδια ηλικια με εσενα. Οταν ημουν στην ηλικια σου..ενιωθα ακριβως τα ιδια.. σαν να με ακουω. Ειλικρινα πιστευω πως ολο αυτο που νιωθεις ειναι εφηβεια. μου περασε με τον καιρο.. κ ειχα αναγκη απο φιλους απο ανθρωπους γυρω μου γενικα. Σκεψου οτι απλα περνας μια φαση.. που θα σου περασει καποια στιγμη. δεν ειναι κατι μονιμο κ για αυτο ειμαι σιγουρη γλυκια μου :) Κανε πραγματα που σου αρεσουν .. περνα καλα με οποιον τροπο νομιζεις εσυ. αν δν θελεις να πας βολτα με φιλες -φιλους απλα μη πας. Οταν νιωθεις πως το εχεις αναγκη τοτε καντο! Αλλωστε.. τους φιλους μας τους διαλεγουμε.. ισως να μην εχεις βρει ακομα τους καταλληλους. Μη παρεξηγεις ομως τους φιλους που εχεις τωρα.. ισως φαιρονται κ αυτοι "καπως" λογω εφηβειας .

Αυτό που έχεις λέγεται εφηβεία και σε δυο τρια χρόνια θα σου περάσει. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και συχνό αυτό που περνάς