ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αγορι μου δεν κανει ποτε καμια προσπαθεια για να βγουμε εξω ή να κανουμε κατι μαζι παρα μονο οταν θυμηθει οτι θελει να έρθει σπιτι μου για σεξ.Γενικα δεν κανει καμια προσπαθεια για την σχεση μας και παντα βαζει προτεραιοτητα τους φιλους του ενω εγω μονο εκεινον.Για παραδειγμα πριν 2 μηνες βρεθηκαμε σε ενα μερος και μου ειπε οτι θα εφευγε για λιγο γιατι ταχα τον ηθελε κατι η μαμα του και θα γυρναγε μετα απο λιγο και δεν ηρθε ποτε ενω εγω τον περιμενα.Δυο μερες μετα αφου τον επαιρνα τηλεφωνο και δεν το σηκωνε μου εστειλε μηνυμα οτι ειχε φυγει με την παρεα του για τριημερο σε ενα εξοχικο.Και τελευταια ειχε φυγει για δουλεια 2 μηνες και οταν γυρισε βρεθηκαμε μονο μια φορα και μετα με εγραψε κανονικα για 2 βδομαδες ουτε τηλ δεν επαιρνε και μου ελεγε οτι και καλα κατι επαθε ενας φιλος του οτι επεσε απο το μηχανακι και βλακειες.Χθες ειχα ορκιστει οτι θα τον χωριζα και καθισα να του εξηγησω πως νιωθω και εκεινος απλα στραβωσε και κουναγε συγκαταβατικα το κεφαλι.Ημουν πεπεισμενη να τον σουταρω αλλα μολις τον ειδα με πηραν τα ζουμια γιατι πραγματικα ειμαι ερωτευμενη μαζι του.Πραγματικα τον εχω ερωτευτει πολυ ενω αυτος συνεχεια με φτυνει.Πολλες φορες αισθανομαι οτι με καταπιεζει αυτη η κατασταση και οτι απλα με χρησιμοποιει.Δεν ειμαι και καμια χαζη ετσι κι αλλιως μαλιστα ειμαι και περισσοτερο μορφωμενη απο εκεινον και παρολαυτα τον αφηνω να μου συμπεριφερεται ετσι.Δεν ξερω τι να κανω πια ωρες ωρες τρελενομαι...γενικα νιωθω πολυ ασχημα και εχω παθει καταθλιψη.Πιστευω οτι πια δεν εχω την δυναμη να σηκωσω το αναστημα μου,να σταθω στο υψος του χαρακτηρα μου- γιατι δεν ειμαι καθολου υποτακτικος ανθρωπος γενικα- και να τον σουταρω αλλα παντα κατι με πιανει...φταιει που λογω της καθημερινοτητας και της δουλειας που με απορροφα εχω γινει αδυναμη και δεν μπορω να το ελεγξω...και να ειχα και μια φιλη να το μοιραστω...ολες εχουν χαθει γιατι καμια τους δεν ηταν πραγματικη και η αληθεια ειναι οτι ποτε μου δεν τουε ειχα φερθει ασχημα και ειχαμε πολυ ωραιες σχεσεις.Απλα με αφησαν και αυτες ...Νιωθω παντως οτι ο συγκεκριμενος εκμεταλλευεται την καλοσυνη μου και την ανεκτικοτητα μου και τις εχει εκλαβει ως αδυναμιες του χαρακτηρα μου γιατι γενικα ειμαι πολυ καλοβολη και ευαισθητη.Εχω πεθανει ψυχολογικα απλα...τι να κανω ...Ενω εχω καταφερει πολλα πραγματα στην ζωη μου και εργαζομαι απο μικρη σε δυσκολο ποστο εχω κανει πολλες σπουδες και γενικα ειμαι ωριμο και καλλιεργημενο ατομο τον αφηνω να με εξευτελιζει ετσι και να μου ρουφαει καθε μερα ολη μου την αξιοπρεπεια και το κυρος του χαρακτηρα μου και να με μετατρεπει σιγα σιγα σε ενα αβουλο,καταθλιπτικο χωρις αυτοπεποιθηση ατομο...Και καθε μερα αναρωτιεμαι πως το επιτρεπω στον εαυτό μου αυτο??????:/ Εχω ερωτευτει ενα ψυχικο βαμπιρ...