ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε έναν χρόνο μαζι, τον σκέφτομαι όλη μέρα και όλη νύχτα,τον βλέπω στον ύπνο μου ακόμα και όταν κοιμάμαι δίπλα του. Σχεδιάζουμε να μείνουμε μαζί, να παντρευτούμε να κάνουμε παιδιά. Η σχέση μας γεμάτη πάθος, τέλειο σεξ, γέλιο, βόλτες και καθόλου τσακωμούς μιας και όλα τα προβλήματα τα λύνουμε με το φανούν. Νιώθω στον έβδομο ουρανό δεν θέλω να τελειώσει. Ένα πρωί ξυπνάω , θέλω σεξ, αυτός δεν είχε όρεξη γιατί δεν ένιωθε καλά. Ξαφνικά σκέφτομαι πως μου λείπουν οι δικοί μου που έχω καιρό να τους δω. Αρχίζω να κλάιω. Αυτός καταλαβαίνει ότι περιμένω περίοδο κάτι που εγω είχα ξεχάσει πλήρως. Πάω βλέπω τους γονείς μου γυρνάω και από εκεί που ένιωθα πλήρως ερωτευμένη νιώθω χωρίς να έχει γίνει τίποτα λίγο αδιάφορη. Αυτό συνεχίζει για δυο μέρες μέχρι σήμερα. Το συζητάω μαζί του μέσα στο άγχος, γελάει και με ηρεμεί, όσο τον βλέπω νιώθω καλά, θέλω να τον αγκαλιάζω να του μιλάω να είμαι δίπλα του, αλλά σκέφτομαι ότι μου περνάει αγχώνομαι και κλαίω. Γενικά είμαι πολύ αγχώδης. Με το μυαλό μου φέρνω μόνιμα την καταστροφή. Ας πούμε δεν μου απαντάνε σε μία δουλειά, φοβάμι ότι θα μείνω άνεργη για πάντα, αρρωσταίνω, νομίζω ότι θα πεθάνω. Πάω χάλια σε κάτι, νομίζω ότι δεν θα τα καταφέρω ποτέ. Δεν έχει όρεξη ο φίλος μου για σεξ μία μέρα, νομίζω ότι θα είναι έτσι για πάντα. Είχα λοιπόν μία πρώην σχέση, που ούτε καν σχέση δεν ήταν γιατί έναν μήνα κράτησε στην οποία στον έναν μήνα αισθάνθηκα ξαφνικά ότι δεν θέλω και το άφησα. Δεν κολλάγαμε καθόλου, αλλά εγώ τότε είχα πείσει τον εαυτό μου ότι κάτι πάει λαθος μέσα μου και ότι κάθε φορά που θα είμαι με κάποιον θα μου συμβαίνει αυτό. Τότε δεν ήταν όπως τώρα, ενιωθα να με αποκρούει, δεν ήθελα να τον βλέπω καθόλου και προσπαθούσα να τον αποφύγω όσο δεν πάει, ηταν ενθουσιασμός που έφυγε δεν τον είχα ερωτευτεί ποτέ. Αυτήν λοιπόν την κατάσταση την έχω μεταφέρει στην τώρα σχέση μου και με έχει φάει το αγχος ότι θα συμβεί ξανά. Είμαι ικανή να το μεγαλώσω τόσο στο μυαλό μου που να βγει σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Τόσο τρέλη είμαι. Αυτός ο άντρας είναι αυτό που πάντα ήθελα και μέχρι χτες τον έβλεπα και έλιωνα. Δεν μπορώ να με φανταστώ με κανέναν άλλον. Επί της ουσίας είμαι ερωτευμένη, αλλά λέω στον εαυτό μου "και τι αν δεν είσαι" και μετά πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό. Μέχρι πριν λίγες μέρες αδυνατούσα να πιστέψω πως είμαι τόσο τυχερή που είμαι μαζί του και έλεγα ότι κάτι θα γίνει λάθος, και να που έφτιαξα μόνη μου το πρόβλημα. Πλέον έχω αγχωθεί τόσο μα τόσο πολύ που αδυνατώ να το απολαύσω. Όταν ξεχνιέμαι νιώθω όπως πριν, αλλά όταν το σκέφτομαι δεν απολαμβάνω τίποτα χωρίς να συμβαίνει ουσιαστικά κάτι. Τώρα είμαι σπίτι και ανυπομωνώ να πάω να τον βρω να φύγουμε για τις διακοπές μας αλλά στο μυαλό μου έχω συνέχεια ένα "και τι αν δεν περάσεις καλά;" ,"και τι αν δεν είναι στο μυαλό σου και όντως δεν θες;". Αυτός είναι πολύ χαλαρός και με κοροιδεύει λέγοντας μου ότι όντως αν δεν τον ήθελα δεν θα έκανα έτσι σαν να έφτασε η συντέλεια και ότι είναι μία από τις φρίκες μου που θα περάσει μόλις μου τελειώσει η περίοδος. Αλλά ρε παιδιά ανησυχώ. Υπολειτουργω πλήρως. Η σχέση μου είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα και τώρα που δεν μπορώ να την απολαύσω γιατί έχω κάλο στον εγκέφαλο τρελένομαι. Κράξτε με βοηθηστε με σωστε με ποναω.