22.5.2015 | 00:47
Είμαι τρελή χαμένη και αναποφάσιστη...
Το πρωί έλεγα στην μαμά πόσο πολύ μου ταιρίαζει η δουλειά του οικονομολόγου, και να μην με πρήζει με άλλες προτάσεις γιατί και καλά έχω αποφασίσει. Κατά της εννιά αρχίζουν οι αμφιβολίες. Τώρα πέφτω για ύπνο με την φαεινή ιδέα να γίνω λογοθεραπεύτρια ενώ το μόνο που θέλω είναι να γίνω ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ. Δυστυχώς όμως σήμερα δεν ζει κανείς βγάζωντας φωτογραφίες και ζωγραφίζονατς. Ώρες ώρες ζηλέυω τον μικρό. Ξέρει πως θέλει να γίνει σεφ, πάντα το ήξερε, και εφικτό είναι, και το αγαπάει. Πφφ οικονομολόγος τι σκεφτόμουν έναν χρόνο.Πριν τρια χρόνια έλεγα ότι θα γίνω στρατιωτικός. Ποια; Εγώ! Που δεν μπορώ να επιβληθώ ούτε σε ένα νήπιο και όταν μου φωνάζουν βάζω τα κλάματα...Ώρες ώρες γελάω με τα χάλια μου...Στην χειρότερη θα καλλιεργώ φράουλες (χωράφι έχουμε) και μετά θα τις κάνω μαρμελάδα ακούγωντας το Strawberry Fields...Διόλου κακό...Καληνύντα...! Αν μείνω κι'άλλο ξύπνια θα κατεβάσω κι'άλλες υπέροχες ιδέες, ας κοιμηθώ τώρα που κατέληξα κάπου...