25.9.2014 | 10:55
Είναι φυσιολογικό
που τρελαίνομαι όταν δεν μου απαντάς σε ένα μήνυμα; Που δεν μπορώ να κάτσω να τελειώσω αυτή τη δουλειά που έχω και θα τρέχω με το deadline επειδή δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου στιγμή; Που δεν θέλω ούτε για καφέ να πάω με κάποιον άλλο και προτιμώ κάθε ελεύθερο λεπτό που έχω να το περνώ μαζί σου; Που κάθε φορά που κάνουμε έρωτα τρέμω κυριολεκτικά;Είναι φυσιολογικό που με ξύπνησες στις 3 και για χάρη σου σηκώθηκα από το κρεβάτι, βγήκα στο ψοφόκρυο, έκοψα το δάχτυλο μου στην πορεία, μου χάλασε το ποδήλατο στην διαδρομή και έκατσα και το έφτιαξα μες στην άγρια νύχτα αλλά παρ' όλ' αυτά δεν τα παράτησα και ήρθα να σε βρω απλά για να κοιμηθώ στην αγκαλιά σου;Δεν μου αρέσει ο εαυτός μου όταν είναι τόσο πολύ εξαρτημένος από κάποιον άλλο. Δεν μου αρέσει που η ευτυχία μου ορίζεται από το χρόνο που θα περάσω μαζί σου. Δεν μου αρέσει που τσεκάρω το κινητό μου κάθε δύο λεπτά. Εγώ που νόμιζα πως είμαι άνετη και χαλαρή στις σχέσεις μου τελικά νιώθω τόσο μικροσκοπική και αβοήθητη μπροστά σου.Μήπως τελικά αυτή είναι η πρώτη φορά που ερωτεύομαι; Δεν έχω ξανανιώσει έτσι για κανέναν.