14.2.2015 | 12:04
Eίναι κάποιες γυναίκες...
Που και ας έχουν φτάσει τα 30, θυμίζουν ακόμα μικρά κοριτσάκια. Δεν ξέρω πως να το προσδιορίσω, έχουν σταθερή δουλειά, δικό τους σπίτι είναι εντελώς ανεξάρτητες αλλά ακόμα βγάζουν αυτό το παιδικό. Ίσως φταίει η εμφάνιση που κάνει μερικές να φαίνονται έτσι, μικρόσωμες αδυνατούλες, με πολύ γλυκό προσωπάκι, και νεανικό ντύσιμο, μικροδείχνουν πολύ. Ίσως φταίει ο τρόπος που κοιτάνε λες και βλέπουν κάθε τι για πρώτη φορά, η γλυκιά φωνή τους, οι κινήσεις τους, το ενθουσιώδες γέλιο τους...Σου βγάζουν ένα προστατευτικό ένστικτο, φαίνονται αδύναμες όταν δεν είναι, σε κάνουν να νιώθεις κάποιος. Έχουν πληγωθεί, έχουν πληγώσει έχουν δει πολλά όμως επιλέγουν να διατηρούν μία απόκοσμη αθωότητα. Είναι από αυτές που δεν θεωρήθηκαν ποτέ σέξι, μοιραίες, που πέρασαν την εφηβεία τους όντας αόρατες. Αιώνια παιδιά...Μία τέτοια κοπέλα έχει μπει τον τελευταίο χρόνο στην ζωή μου, και με κάνει κάθε μέρα να νιώθω όλο και πιο νέος. Είμαι ερωτευμένος! Έυχομαι σε όλους σας κάτι ανάλογο!