ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπήρχε τρομερή χημεία από την αρχή. Ερχόταν στο σπίτι μου, μιλούσαμε φιλιόμασταν, γελούσαμε. Ένιωθα ότι μαζί μου χαλάρωνε για λίγο αλλά ποτέ απόλυτα. Πάντοτε κάτι έκρυβε, πάντοτε είχε έναν φόβο.Μου συστήθηκε με ψεύτικο όνομα, ήταν παντρεμένος και δεν ήθελε να τινάξει τη ζωή του στον αέρα. Τον καταλάβαινα, αλλά άρχισα να τον αγαπάω ταυτόχρονα. Το τελειώσαμε σχετικά σύντομα. Δεν έχει σημασία τώρα πια. Απλά μου έμεινε μία σκέψη:Η οικογένεια του ξέρει έναν άνθρωπο στην επιφάνειά του, το πλήρες όνομά του, τη δουλειά του και άλλα τόσα που δεν αγγίζουν τον εσωτερικό του κόσμο.Εγώ μπόρεσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να δω τόσα για εκείνον που σχεδόν με τρομάζει αυτή η σκέψη. Οτι δηλαδή ήξερα πολύ λίγα, αλλά ήταν τα σημαντικότερα πράγματα, και τα οποία αγνοούν οι πολύ δικοί του άνθρωποι. Έτσι θα φύγει κι αυτός μια μέρα από τη ζωή και είμαι σίγουρος ότι η κόρη του ούτε που θα ξέρει ποιον πατέρα γνώρισε. Η γυναίκα του ούτε που θα φαντάζεται ότι ο άντρας της ζωής της δεν την ερωτεύτηκε ποτέ. Ούτε που θα φαντάζεται την αέναη προσπάθειά του να καταπνίξει τις ομοφυλοφιλικές του διαθέσεις. Το μόνο που θα βλέπουν όλοι είναι ένα πρόσωπο. Υπήρχε όμως και ένας άλλος άνθρωπος που, αν και ήταν εκεί, εκείνες δεν τον έβλεπαν. Γιατί πάντοτε κρυβόταν πίσω από το στοργικό του πρόσωπο.Και είναι λίγο λυπηρό, αν το σκεφτείτε. Έτσι δεν είναι;