Γιατι δεν συνρχιζεις να πηγαίνεις στη δουλειά με σκοπό να πληρώνεσαι και να καλύπτεις τα δίδακτρα της σχολής, την οποία μπορείς να παρακολουθείς και απογεύματα νομίζω. Σίγουρα θα υπάρχει κάποια ευελιξία στα ωράρια. Η σχολή το πολύ να διαρκεί 2 χρόνια, δεν είναι πολύ. Οι γονείς έχουν τη γνώμη τους, εσύ όμως ξέρεις τι θα σε κάνει ευτυχισμένο. Καν'το.
8.3.2019 | 00:29
Εκπαίδευση, εγρασιακός τομέας, ποιότητα ζωής, ανθρώπινες σχέσεις;
Καλησπέρα,Όλα αρχίζουν πριν απο 2 χρόνια όταν αποφοίτησα από τη σχολή μου στη Θεσσαλονίκη και κατέβηκα κάτω στην Αθήνα για να κάνω την πρακτική μου άσκηση. Να σας επισημάνω πως η καταγωγή μου είναι από την Αθήνα.Στα πλαίσια της πρακτικής μου, συνειδητοποίησα ότι δεν είναι αυτή η κατεύθυνση της ζωής μου και πως θα ήταν καλύτερα να αλλάξω ρότα.Έτσι λοιπόν αποφάσισα να ψαχτώ και να δώ τι θα μου ταίριαζε,Από μικρός είχα έφεση στα γλυκά, μου άρεσε να φτιάχνω cakes, creme brulee, πανακότα, σιροπιαστά κλπ και είχα διαβάσει Martha Stewart's, Rosie Daykin, Julie Richardson και πολλούς άλλους γκουρού της ζαχαροπλαστικής.Λέω αυτό είναι, και κάτι μέσα μου άρχισε να βράζει.Θα παρατήσω τη σχολή και θα πάω να γίνω αυτό που πραγματικά θέλω.Οι σχολές που ήθελα βέβαια ήθελαν κάποια χρήματα. Σκέφτηκα να πάω σε κάποια δημόσια σχολή, αλλά δεν είναι επαρκώς εξοπλισμένες.Έτσι αποφάσισα να το ανακοινώσω στους γονείς μου, μήπως βρω από κει υποστήριξη, διότι δικά μου χρήματα δεν είχα ακόμα αρχίσει να βγάζω λόγω σπουδών.Η απάντηση τους ήταν αρνητική. Όχι μόνο αρνητική, αλλά προσπάθησαν να με αποθαρύνουν κιόλας να σπουδάσω κάτι τέτοιο, διότι είχαν άλλα σχέδια για εμένα.Με φαντάζονταν υπάλληλο πίσω απο ένα γραφείο να αναλύω δεδομένα και να δίνω πληροφόρίες. Μάλιστα μου την είχαν έτοιμη και την θέση σε γνωστή εταιρεία.Δε λέω σεβαστή η αποψή τους, να με καμαρώσουν κάπως έτσι..Πήρα την απόφαση να τελειώνω με την σχολή, μιας και είχα φτάσει στην πτυχιακή και στη συνέχεια να δουλέψω στην εταιρεία που μου πρότειναν οι γονείς μου. ίσως κάπως έτσι μάζευα κάποια χρήματα και κατάφερνα να κάνω αυτό που ήθελα.Στην εταιρεία εταιρεία έπιασα δουλειά τον Ιούλιο του 18Αρχικά απασχολήθηκα σε έναν τομέα που δεν απαιτούσε ειδικές γνώσεις και στην συνέχεια μεταφέρθηκα σε ένα άλλο τμήμα, όπου απαίτούσε ειδικές δεξιότητες που δεν είχα στο management, άριστη γνώση αγγλικών, τεχνολογίας κλπ.Δεν άργησα να καταλάβω ότι με είχαν κάτι σαν πασπαρτού για να κάνω διάφορες αγκαρίες, όπως να μεταφέρω τον καφέ ή να φτιάχνω spreadsheets με προιόντα που ήθελαν να πουλήσουν και πως όλα είναι συμφέροντα μεταξύ του εργοδότη και του πατέρα μου.Ο πατέρας μου παρέχει κάποιες υπηρεσίες προκειμένου ο εργοδότης να με απασχολεί στην εταιρεία έναντι αμοιβής.Το έχω συζητήσει αυτό με τον πατέρα μου και η απάντηση του είναι πάντα η ίδια. Συνέχισε να πηγαίνεις, σου κολλάνε ένσημα, πληρώνεσαι στην ώρα σου, μαζεύεις προυπηρεσία. Άμα φύγεις εγώ δεν θα σου δίνω λεφτά για να κάθεσαι, ούτε για να σου πληρώνω την σχολή.Έχω απογοητευτεί, τα χρήματα που μαζεύω είναι λίγα και δεν φτάνουν και από την αλλή αισθάνομαι αδύναμος. Σαν να μην έχω όρεξη να κάνω τίποτα πια. Αυτό που είχε φουντώσει πριν από 2 χρόνια σαν να έχει σβήσει. Έχω σταματήσει να μαγειρεύω και να φτιάχνω γλυκά τα ΣΚ. Δεν βγαίνω, αισθάνομαι κουρασμένος, ότι μεγάλωσα, δεν θέλω να πηγαίνα στη δουλειά, δεν θέλω τίποτα, θέλω να κλείσω τα μάτια μου και να μην τα ξανά ανοίξω ποτέ, ντρέπομαι τόσο πολυ γιαυτό..deep breath :"(
2