ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάτερ μουείναι μπανάλ για πολλούς ανθρώπους κι ίσως μια ουτοπία για άλλουςαλλά εγώ θα στο πώ.Πριν 2 μήνες γνώρισα κάποιον. Κι απο τότε όποτε σβήνουμε τα φώτακαι τα πίνουμε γελώντας ή κλαίγοντας , δεν μεθάμε ποτέ.κι ας κατεβάζουμε το μπουκάλι της τεκίλα σε 3 ώρες. Στην όποια διαφωνία μας, δεν τσακωνόμαστε και δεν κρατάμε μούτρα ο ένας στον άλλο.Στις βόλτες μας δεν κρατιόμαστε απο το χέρι, γιατί η αύρα που μας περιβάλλει βροντοφωνάζει ότι είμαστε ζευγάρι και απλά κομπάζουμε ο ένας για τον άλλο.Στις περιπλανήσεις της φαντασίας μας χαϊδεύουμε την ονειροπόληση και το άπιαστο που ορίσαμε χωριστά, δημιουργώντας πια το ένα..Και όταν βαριόμαστε, ξεκινάει το φλέρτ εκ νέου.Δεν ορκιζόμαστε, δεν ανταλλάσσουμε βαρύγδουπες δηλώσεις.Πέφτουμε για ύπνο χωρίς καληνύχτα γιατι ξέρουμε ότι μέσα στη νύχτα θα ξυπνήσουμε ο ένας τον άλλο 3-4 φορές για να κάνουμε έρωτα. Έρωτα και το πρωί, έρωτα και ανάμεσα στις στιγμές βαρεμάρας κι ανάμεσα στις στιγμές που πίνουμε, που περπατάμε, που διαφωνούμε, που ονειρευόμαστε, που βλέπουμε τηλεόραση, που ζηλεύουμε, που γελάμε,που κλαίμε.Ναί πάτερ, συγχώρα με, αλλά αμαρτάνουμε συνέχεια και παντού και δίχως ίχνος ενοχής ή τύψης ή ντροπής. Και τώρα που σου γράφω όλα αυτά, εκείνος με περιμένει με ένα πλατύ χαμόγελο για να τον αλείψω με αιθέρια έλαια, πάνω σε άχρηστα παλιά σεντόνια για να μη λερωθούν τα καλά μας, δίνοντας έτσι και μια χρησιμότητα ακόμα και στο παλιό, το κάποτε πονεμένο ύφασμα της φθοράς και του χρόνου. Μετά θα καπνίσουμε απο το ίδιο τσιγάρο και θα σηκωθεί να μου φέρει φαγητό ταΐζοντας με ο ίδιος.Χωρίς να πούμε σ'αγαπώ...μόνο αγαπώντας με....κι εγώ μόνο απλά προσφέροντας εμένα ολόκληρη...Δε ζητάω συγχώρεση πάτερ. Σου ορίζω το ελιξήριο. Καλή σας ημέρα.Μ.