4.10.2014 | 00:43
Ενα Bombay...
Eνα Βombay και ηρ8ε αυτη η ζαλαδα και θολωσε το μυαλο μου και φωναζε η καρδια μου και δακρυα αρχισαν να κυλανε και με επιανε το παραπονο και ελεγα πραγματα, πραγματα που ενιωθα και πραγματα που δεν ισχυαν, ηταν απλα το παραπονο της στιγμης...Και ολα τα εκανα σκατα με ενα μονο Bombay...Συγνωμη που σε στεναχωρησα, συγνωμη που δεν περασαμε καλα οπως περιμενες, συγνωμη που σε εκανα να υποφερεις και σε εφερα στα ορια σου, συγνωμη για ολα....Κι οπως λενε και οι Placebo στο Bosco: "I love you more than any man...And when I get drunk you take me home and keep me safe from harm...I ask you for another second chance, but then I drink it all away, and I get bellicose when you react full of frustration and dismay...I was so delicate when we began, so tender when I spoke your name, but now I'm nothing but a partisan to my compulsion and my shame...And when I get drunk you take me home and keep me safe from harm...YOU KNOW, I'M GRATEFUL, I APPRECIATE...I APPRECIATE!