ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άνοιξα την καρδιά μου σε έναν πνευματικό άνθρωπο που είναι πλέον καρκινοπαθής. Μου απάντησε. Μου είπε πως του έδωσα δύναμη και πολλά άλλα όμορφα λόγια. Επέλεξα να του αφιερώσω ένα ποίημα μου. Και του εξήγησα τι σήμαινε κάθε στίχος για αυτόν. Εκείνος δήλωσε συγκινημένος και με ευχαρίστησε. Με προέτρεψε να συνεχίσω να γράφω. Όμως, επέλεξε να μην μου πει πως αισθάνεται. Είπε πως είναι σε μια άλλη φάση της ζωής του και πως όταν οι άλλοι γράφουν για αυτόν δεν μπορεί να είναι συνεπής. Χάρηκα πολύ που του έδωσα δύναμη. Κατανοω ότι με αυτό που περνάει τώρα ο άνθρωπος αυτός, κανείς δεν τον καταλαβαίνει. Απλώς ένιωσα λίγο περίεργα. Σκέφτομαι μήπως προσπάθησα να του δείξω ένα ποίημα που θα μιλάει στην ψυχή του και τελικά δεν μίλησε στην ψυχή του; Μήπως δεν τον προσέγγισα εγώ; ή μήπως ήταν από καθαρά δικούς του λόγους. Είναι περίεργο συναίσθημα.