ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι η τελευταία νύχτα στο σπιτάκι μου, στην Αθήνα, είναι η αποχαιρετηστήρια νύχτα της φοιτητικής μου ζωής, είναι η αυγή της "ενηλικης" ζωής. Αφήνω πίσω άτομα που αγάπησα πολύ και αγαπώ πολύ και είναι απερίγραπτο το πόσο θα μου λέιψουν. Φεύγω, και ακόμα νιώθω ότι δεν πρόλαβα, να πάω στο μπαρακι, τη καφετερια, τη παραλία, το πάρκο κλπ που έλεγα άστο μωρέ και αύριο μέρα είναι. Απομακρύνομαι αλλά δεν θα ξεχάσω στιγμή απ όλα όσα έζησα. Αυτη τη στιγμή είμαι περικυκλωμένη απο κούτες που καρτερούν να ταξιδέψουν πίσω απο εκεί που ξεκίνησα κι εγώ απλά θέλω να κοιμηθώ και μόλις ξυπνήσω να βρεθώ κάπου, οπουδήποτε, σε μια δεδομένη στιγμή που δεν θα είναι μεταβατική περίοδος αλλά σταθερη και ξεκάθαρη κατάσταση. Που θα ξέρω τι κάνω που πάω τι με περιμένει. Με κουρασε η αβεβαιότητα, το άγνωστο του μέλλοντος, το άγχος της επιβίωσης και πιο πολύ δεν αντέχω να γκρεμίζονται τα όνειρα μου μέρα με τη μέρα.Πάρε τα πάνω σου μικρή μου λέω και αναπτερώνομαι. Από αύριο λοιπόν νέα αρχή σε παλιά λημέρια και με λίγη τύχη σε κανα χρόνο θα σας γράφω για την εγκατάλειψη της Ελλάδας και όχι της Αθήνας για αναζήτηση καριέρας σε τόπους ξένους.PS. επειδή είναι πολύ πιθανό μια φιλεναδίτσα μου να το διαβάσει αυριο καθώς θα βαριέται στη δουλειά θέλω να της πω ότι και μένα θα μου λείψει!!!