ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

... και επειδή δεν μου αρέσει να κλείνομαι και σπίτι, αποφάσισα να βγαίνω έξω χωρίς παρέα, να πηγαίνω για καφέ, για φαγητό, να επισκέπτομαι Malls, μουσεία, υπαίθριες αγορές κλπ. Και ειλικρινά, κάθε φορά που γύριζα σπίτι, αισθανόμουν 10 φορές χειρότερα από πριν ξεκινήσω να πάω. Έβλεπα όλους τους άλλους σε παρέες, οικογένειες, ζευγάρια κλπ. και εγώ να είμαι σαν τον κούκο και όλο αυτό με στενοχωρούσε αφάνταστα. Και αφού πήγα σε αρκετά μέρη, νιώθοντας πάντα το ίδιο άσχημο συναίσθημα επειδή ακριβώς δεν είχα και εγώ μια παρέα, σταμάτησα να πηγαίνω και πλέον δεν βγαίνω σχεδόν καθόλου. Και ειλικρινά, απορώ πώς υπάρχουν άτομα τα οποία βγαίνουν μόνα τους και λένε ότι περνάνε καλά. Και μην ακούσω την γνωστή καραμέλα ''αν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου μια χαρά περνάς'' και άλλα τέτοια, διότι, ειλικρινά πιστέψτε με, μια χαρά τα έχω βρει με τον εαυτό μου, αλλά αυτό δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ύπαρξη φίλων και παρέας. Προσωπικά, καίτοι το προσπάθησα πολύ και με πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι, αν δεν έχεις και την ανάλογη παρέα, δεν ευχαριστιέσαι τίποτα οτιδήποτε και αν είναι αυτό. Ακόμα και αν έχεις και τον χρόνο και την οικονομική δυνατότητα να κάνεις πράγματα, αν δεν έχεις έναν άνθρωπο να πεις μια κουβέντα, να σχολιάσεις κάτι, να γελάσεις, να ανταλλάξεις απόψεις, να πεις μια κουβέντα τέλος πάντων, δεν βλέπω τον λόγο να πας κάπου ή να κάνεις κάτι. Με ποιον θα μιλάς; Με τον εαυτό σου; Οπότε, μοιραία κλείνεσαι σπίτι βλέποντας τηλεόραση και περνώντας την ώρα σου μπροστά στην οθόνη του p.c. σου...