ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκέφτομαι σοβαρά να μετακομίσω στο εξωτερικό. Εδώ έχω ελάχιστους συγγενείς οι οποίοι μένουν μακριά και μόνο την μητέρα μου από κοντινούς συγγενείς. Είναι 67 χρονών και μια χαρά στην υγεία της αλλά δεν θέλω να την αφήσω μόνη της, τι να κάνω; Νιώθω πως πρέπει να μείνω εδώ να την βοηθάω σε ό,τι χρειαστεί αλλά παράλληλα κάτι μέσα μου φλέγεται από την επιθυμία να ανοίξω τα φτερά μου επειδή εδώ νιώθω πως δεν θα βρω ποτέ κάποια δουλειά με αρκετά χρήματα ώστε να μπορώ να βιοποριστώ και στο απαισιόδοξο σενάριο (χτυπήστε ξύλο) που αυτή φύγει από την ζωή, σε 2 με 3 μήνες θα βρεθώ στον δρόμο, άστεγος και άπορος καθώς στη παρούσα φάση ουσιαστικά συντηρούμαστε από τη δικιά της σύνταξη. Νιώθω τελείως ξεκρέμαστος απ'όλους και όλα και είμαι μόλις 28, δεν είμαι και μεγάλος, όλοι μου λένε πως έχω μία ζωή μπροστά μου αλλά εγώ εδώ ασφυκτιώ και θέλω να αλλάξει αυτό, να μη φοβάμαι το σενάριο που κάποτε θα γίνει αναπόφευκτα, αλλά είναι τόσο δύσκολο να την αφήσω και να φύγω, είναι πραγματικά ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο για το οποίο νοιάζομαι και μόνη της φοβάμαι πως δε θα είναι το ίδιο με τώρα...τι θα κάνατε στη θέση μου;