ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε κάνει τίποτα. Συντηρητισμός υπάρχει σε πολύ λίγες και μεμονωμένες περιπτώσεις και δεν τον εκφράζουν ποτέ πολλά άτομα μαζί, γενικά οργανωμένο κίνημα μισαλλοδοξίας ή ξενοφοβίας ή ομοφοβίας δεν υπάρχει. Στο τελευταίο pride (που πάντα περνάει η πορεία μπροστά από Παραλία και Λευκό Πύργο, στη καρδιά της πόλης) θυμάμαι πως μερικοί ηλικιωμένοι περαστικοί που ήταν συντηρητικοί, έβγαζαν ήχους αποδοκιμασίας όταν πολλά ομοφυλόφιλα ζευγάρια φιλιόντουσαν στη μέση του δρόμου, "τς τς" και τέτοια. Αμέσως, άλλοι ηλικιωμένοι περαστικοί (που καμία σχέση δεν είχαν με το pride) τους γιουχάϊζαν και τους αποδοκίμαζαν μέχρι οι άλλοι να φύγουν ντροπιασμένοι με σκυμμένα τα κεφάλια. Γενικά δεν υπάρχει κάποια γειτονιά ή περιοχή που να αποτελείται από ομοφοβικούς ανθρώπους στη Θεσσαλονίκη, και όσοι συμπεριφέρονταν έτσι στο παρελθόν πλέον έχουν ελαχιστοποιηθεί, μη πω και εξαφανιστεί. Το 20 με 22% του πληθυσμού της πόλης αποτελείται από απόγονους μεταναστών και οι Πόντιοι που ήρθαν το 1922 εδώ, όπως και πολλές Εβραϊκές οικογένειες έναν αιώνα νωρίτερα, διαμόρφωσαν το πολυπολιτισμικό μωσαϊκό της πόλης, οπότε ουσιαστικά δεν τίθεται ούτε θέμα ξενοφοβίας. Είμαστε ίσως η πιο φιλόξενη μεγάλη πόλη της χώρας και επειδή έχω πάει σε πολλά χωριά, είναι σαν να έχουμε εδώ χαρακτήρα χωριού και ας είμαστε 2 εκατομμύρια μαζί με τους φοιτητές. Μια που ανέφερα φοιτητές: Έχουμε πάρα πολλούς φοιτητές (αφού "πανεπιστημιούπολη" την λένε πολλοί την Θεσσαλονίκη) και το 95% αυτών (μη πω και παραπάνω, αλλά 95% μέσα στο νερό) έχουν προοδευτικά μυαλά, απαλλαγμένα από ρατσιστικά και στερεοτυπικά κατάλοιπα των προηγούμενων γενιών οπότε σίγουρα μέσα στη Θεσσαλονίκη δε θα βρεις και πολλούς μισαλλόδοξους, ξενοφοβικούς, ομοφοβικούς ή τρανσφοβικούς. Τώρα, αν πας σε κάποιο χωριό εκτός Θεσσαλονίκης, πχ αν επισκεφτείς τον Λαγκαδά, έχουν εντελώς διαφορετικοί νοοτροπία εκεί καθώς ό,τι απέχει πολύ από το κέντρο, δεν διαμορφώθηκε με το γενικό και κυρίαρχο πνεύμα της πόλης και της εποχής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Γενικά στην επαρχία είναι αλλιώς, αλλά κυρίως οι ηλικιωμένοι. Δεν νομίζω σε ηλικίες 15 με 45 να συναντήσεις ακόμα και εκεί μίσος προς τον οποιονδήποτε. Και εδώ οδηγάνε σαν τρελοί πάντως, η κατάσταση είναι η ίδια, αλλά το καλό με τους δρόμους είναι ότι άμα μάθεις ποιες μέρες έχει πολύ κόσμο και σε ποιες ώρες έχει αραιωμένη συγκοινωνία είναι πολύ εύκολη η οδήγηση. Ο γενικός εκνευρισμός του μποτιλιαρίσματος όμως είναι φυσιολογικό, σε όλες τις μεγάλες πόλεις έτσι είναι. Το κακό είναι πως από θέσεις για παρκάρισμα έχεις λίγες πιθανότητες επειδή παρκάρουν κυριολεκτικά παντού, οπότε όπου και αν θέλεις να πας, να ξεκινάς τουλάχιστον 15 λεπτά νωρίτερα ώστε να βρεις θέση για παρκάρισμα. Όλοι οι παράδρομοι και τα δρομάκια ενώνονται με 2 βασικές αρτηρίες, Εγνατία, Τσιμισκή και Λεωφόρο Μεγ. Αλεξάνδρου (η οποία έχει 3 ή 4 διαφορετικά ονόματα άμα δεις στους χάρτες, χωρίζεται σε κεντρική, κεντρο-ανατολική και ανατολική θεσσαλονίκη και ανάλογα που βρίσκεσαι την λένε διαφορετικά) οπότε πολύ εύκολα προσανατολίζεσαι και είναι αδύνατον να χαθείς, έχω φίλο που πρώτη φορά που ήρθε εδώ από Αθήνα του έδειξα μία καφετέρια και μετά το σπίτι μου και τον άφησα να με γυρίσει αυτός να δω άμα θα το'βρισκε και το βρήκε! Έχει διάφορα αρχαία και σύγχρονα μνημεία και points of interests τα οποία σε βοηθάνε να προσανατολιστείς (Άγαλμα Μεγ. Αλεξάνδρου, Καμάρα (Αψίδα του Γαλερίου) , Πλατεία Αριστοτέλους, Άγαλμα Βενιζέλου, Άγαλμα Αριστοτέλη, Λιμάνι, Ροτόντα, Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά, Συντριβάνι, Πανεπιστήμια, Κάστρα Άνω Πόλης, Λευκό Πύργο, κτλπ) και πολύ γρήγορα νιώθεις οικεία. Και επειδή έχουμε πάρα πολλούς φοιτητές, τα πάρτυ γίνονται το ένα μετά το άλλο και δεν υπάρχουν κριτήρια ηλικίας ή γένους ή οτιδήποτε, γενικά τους καλούνε όλους και στη παραλιακή το ΣΚ γίνεται ο χαμός, χορεύουν στη μέση του δρόμου, και άμα θέλεις κάτι πιο alternative υπάρχου πολλές ομάδες στο φβ για κάμπινγκ, για άραγμα με τσιγάρο, μπύρα και θέα (στα Χίλια Δέντρα πχ) , για ζωγραφική, για ποιητική βραδιά, για urban exploration, για λέσχη ανάγνωσης και λέσχη σκακιού, θεατρικά και μουσικά ομαδάκια, ό,τι μα ό,τι μπορείς να φανταστείς. Άμα είσαι ήδη κοινωνικός θα την λατρέψεις, άμα δεν είσαι, ευκαιρία καλύτερη για να γίνεις από αυτή δε νομίζω να βρεις. Και το καλύτερο το άφησα για το τέλος, όλη η χαβαλετζίδικη και χαλαρή νοοτροπία μας εδώ είναι αυτή που κάνει όλους να αγαπούν την πόλη, δεν βιαζόμαστε, δεν αγχωνόμαστε, δεν νιώθουμε καμία ανάγκη για τίποτα που μας το επιβάλλουν οι άλλοι, γενικά είμαστε αυθεντικοί χαρακτήρες και ειλικρινείς ως προς τις προθέσεις μας. Φυσικά αυτά στο κοινωνικό κομμάτι, στο επαγγελματικό ισχύει ό,τι και παντού, αλλά για αυτό δεν ευθύνεται η πόλη αλλά το γενικό πνεύμα των καιρών μας.. Ελπίζω να έρθεις και να τη βρεις 100 φορές καλύτερη απ'ό,τι την θυμόσουν την σκοτεινή εκείνη περίοχη 2012 με 2016 που έμενες εδώ!

Καλησπέρα. Αισθάνθηκα την ανάγκη να σε ευχαριστήσω για το μεράκι σου να αποτυπώσεις το προφίλ της πόλης τόσο αναλυτικά.
Έχοντας ζήσει εκεί από το 1996-2004, μπορώ να πω ότι η ανάλυσή σου με ταξίδεψε και στο παρελθόν αλλά και στο μέλλον.
Θα διαφωνήσω με την πληθυσμιακή εκτίμησή σου. Δε νομίζω ότι ο πληθυσμός της Θεσ/νίκης υπερβαίνει τους 800.000 και νομίζω ότι όλος ο νομός φτάνει κάπου το 1 Μ.
Ταξίδεψα πρόσφατα για μια δουλειά στη Θεσσαλονίκη για 24 ώρες περίπου, και παρατήρησα τα εξής:
Μου πήρε να παρκάρω το αυτοκίνητο μου (μεγάλου όγκου) 70 λεπτά(περιοχή Θεαγένειο νοσοκομείο)! Πήγα σε 3 ιδιωτικά πάρκιν και δεν είχαν διαθεσιμότητα. Αγανάκτισα πραγματικά κάνοντας διαρκώς κύκλους. Πολλοί τολμηροί, παρκάραν τα οχήματα τους με τρόπο ανορθόδοξο δυσκολεύοντας τους διερχόμενους οδηγούς στην ορατότητα και στους ελιγμούς. Παρατήρησα ότι καταλαμβάνουν μόνιμο χώρο στάθμευσης πολλά οχήματα (~ 20% των κατειλημμένων θέσεων στάθμευσης) που είναι ανενεργά ή παρατημένα (δίχως πινακίδες, σημάδια μακροχρόνιας ακινησίας κλπ). Θα πρέπει οι δημοτικές αρχές να ερευνήσουν το θέμα σοβαρά και να τα απομακρύνουν, διότι αυτό θα προσφέρει καλύτερες περιβαλλοντικές συνθήκες στους πολίτες και θα αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα.
Πολλά παραδοσιακά σουβλατζίδικα σε κείνη την περιοχή που λειτουργούσαν παλιότερα, αντικαταστάθηκαν από μπεργκεράδικα και ζαχαροπλαστεία. Περπάτησα αρκετά για να βρω καφετέρια ανοικτή στις 08.00 το πρωί.
Να σημειώσουμε ακόμη, ότι ο οπαδισμός σε αυτή την πόλη έχει αφήσει πολύ βαρύ στίγμα όλα τα τελευταία χρόνια, γεγονός που εμένα προσωπικά θα με αποθάρρυνε να σκεφτώ κάποια στιγμή στο μέλλον να ξαναπροσεγγίσω αυτή την πόλη.
Χαιρετώ εγκάρδια!