ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να μου πείτε τη γνώμη σας. Είμαι 22 χρονών και τώρα μπαίνω στο 5ο έτος φοίτησης της 4ετους Σχολής μου. 4 χρόνια έμαθα να μενω μόνη μου ,να κάνω ο,τι θρλω,οπότε το θέλω! Φέτος τα πράγματα αλλάζουν κάπως. Έρχεται η αδερφή μου να μείνει μσζι μου για σπουδες . Έτσι,το δυάρι θα μοιραστεί στα δύο. Εγώ θα πάρω το παλιό μικρο υπνοδωμάτιο μου και η αδερφή μου,το κάπως μεγαλύτερο παλιό σαλόνι μου.Στη σκέψη και μόνο αρχίζω να φρικαρω και να αγχώνομαι. Δεν μπορώ τους μικρούς χώρους με πλακώνουν κ με θλιβουν. Σκέφτηκα λοιπόν ,τι θέλω να κάνω και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να φύγω. Ιδανικά ,αν είχα λεφτά, θα ηθελα να παω σε ένα νησί τύπου Σύρο ,να νοικιάσω ένα σπίτι, να βρω μια δουλεια και να συνεχίσω τις σπουδές μου εξ αποστάσεως . Επειδή όμως δεν έχω λεφτά, μου έχει μπει η ιδέα να κατέβω στο πατρικό μου. Να συνεχίσω χειμερινά μπάνια, να κσλλιεργω λαχανικα που μ αρέσει ,να έχω τα σκυλάκια μου ,το ποδήλατο μου κ να βρω μια δουλειά ( που θα μου μένουν όλα όσα βγαζω) . Εκτός αυτού οι γονείς μου δεν θα μπουν σε αλλά έξοδα, να πάρουν καινούριο κρεβάτι,γραφείο για παράδειγμα και το σπίτι μένει όλο στην αδερφή μου. ΑΛΛΑ! Φοβάμαι να το κάνω για 4 λόγους.:1ον) τρομερα ελεγκτική κ επικριτική μανα 2ον) η πόλη εινσι 20 λεπτά με αμάξι από το χωριό μου. Εγώ όμως δεν έχω δικό μου αμάξι. Οπότε για τις μετακινήσεις μου θα πρέπει να χρησιμοποιώ το αστικό. Και αυτό σημαίνει ότι τα 20 λεπτά γίνονται 1 ώρα απόσταση καθημερινά. 3ον)όλες μου οι παρέες λείπουν από κάτω .Οπότε θα πρεπει να κοινωνικοποιηθω, να παω χορό και να έχω όλη τη μέρα τη μανα μου να μου λέει για τον κοβιντ.4ον) στενοχωριέμαι που θα αφήσω την αδερφή μου, γιατί πιστεύω οτι αυτή η συγκατοίκηση θα μας έδενε κι άλλο. Αυτή την εβδομάδα που μας πέρασε έκανα πολλές αλλαγές στη ζωή μου. Παραιτήθηκα, χωρισα με έναν πολυ όμορφο τύπο και εσωτερικά και εξωτερικά .Νιώθω ότι θελω να κάνω ένα restart... Σε όσους το έχω πει μου λένε ότι θα κάνω βλακεία που θα φύγω, αλλά εγώ νιώθω ότι πνίγομαι στην Αθήνα. Ποια η δική σας γνώμη;;