ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην αρχή λες ότι ξέρεις πως είναι μα μη σε αγαπούν και ότι είναι δύσκολο όμως μετά λες ότι αυτό δεν είναι δυστυχία. Και ποιος ορίζει τι ειναι δυστυχία; Ίσως κάποιες αντιδράσεις να είναι για σένα ή για μένα υπερβολικές όμως κάθε άνθρωπος δέχεται διαφορετικά την απόρριψη -και γενικά κάθε κατάσταση που συμβαίνει στη ζωή του- και αυτό οφείλεται σε παράγοντες που δεν καθορίζεις ούτε εσύ ούτε εγώ ενώ δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξουν. Επιπλέον,σε παγκόσμια κλίμακα μπορεί να μην αποτελεί πρόβλημα ένας χωρισμός (γιατί σε χωρισμούς αναφέρεσαι) όμως σε προσωπικό επίπεδο αντιμετωπίζεται ως αποτυχία γιατί, για να πούμε και την αλήθεια,όλοι μας ζητάμε την αποδοχή.Εκτός από τα υπόλοιπα,δε μπορείς να πεις σε κάποιον "νιώσε αυτό" ή "μη νώθεις το άλλο". Αυτό σημαίνει ότι δεν παίρνεις στα σοβαρά τα προβλήματά του.

Η σύγκριση μεταξύ αισθηματικών προβλημάτων και αντίστοιχων υγείας είναι εκ προοιμίου αδόκιμη. Από εκεί και πέρα, με ελαχιστότατες εξαιρέσεις, θεωρώ πως ό,τι τελειώνει, καλώς τελείωσε γιατί δεν ήταν πραγματικά αμοιβαίο. Αν ήταν αμοιβαίο, δε θα τελείωνε. Και τέλος, όποτε υπάρχει επανασύνδεση με κάποιο απωθημένο, συνήθως γρήγορα συνειδητοποιεί κάποιος ότι υπήρχαν λόγοι που η ιστορία έλαβε τέλος στο παρελθόν.Εν κατακλείδι, το παρελθόν είναι χρήσιμος οδηγός του μέλλοντος και όχι η ζωή μας.