ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια στην παρέα. Ήθελα απλά κάπου να το πω: δεν αντέχω άλλο τον προϊστάμενο μου. Ναι είμαι νέα στη δουλειά, ναι δεν είχα εμπειρία αλλά όταν με προσέλαβε άρχισε τα εδώ είμαστε οικογένεια, να νιώθεις ασφαλής, θα σε βοηθήσουμε, θα σε εκπαιδεύσουμε μπλα μπλα μπλα. Και κάθε φορά που ερχόμουν με απορία μου απαντούσε με ειρωνεία και απαξίωση, σα να είμαι χαζή. Είπα θα κάνω υπομονή για την εμπειρία, να έχω να βάλω κάτι ακόμα στο βιογραφικό όταν θα ξαναψάξω για δουλειά, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να το αντέξω. Τις περισσότερες μέρες κλαίω που πάω, το απόγευμα κλαίω που την επόμενη πρέπει να ξαναπάω. Το έχω κουβεντιάσει μαζί του, ότι δε μπορώ να ξεσπάει τα νεύρα του πάνω μου, ότι δε μπορώ να δουλέψω έτσι. Ηρεμεί για μια βδομάδα και μετά πάλι τα ίδια. Και για να σας προλάβω, δεν διεκδικώ το αλάθητο, σίγουρα κάνω λάθη, σίγουρα μου ξεφεύγουν πράγματα ακόμα αλλά κάνω ότι καλύτερο μπορώ δεδομένων των συνθηκών. Έχω αρχίσει και κοιτάω αγγελίες, από τη μια δεν θέλω να φύγω χωρίς να έχω βρει κάτι άλλο ή τουλάχιστον χωρίς να είμαι στη διαδικασία των συνεντεύξεων, από την άλλη νιώθω ότι από στιγμή σε στιγμή θα κλατάρω.