13.9.2014 | 14:11
Έρωτα,
το έχω πάρει απόφαση ότι δε θα φανείς. Κάποιοι άνθρωποι έχουν γεννηθεί για να είναι μόνοι. Ή ίσως σε συναντήσω τυχαία, κάποιο πρωί στη στάση του λεωφορείου. Σταμάτησα όμως να σε περιμένω, γι' αυτό και δεν κλαίω πια για σένα. Κι αν κλαίω, είναι για τη ζωή μου που την αφήνω να περνάει, αν θρηνώ, είναι για μένα, για το δικό μου μικρό καθημερινό θάνατο. Εσένα, σου εύχομαι να είσαι ευτυχισμένος, ό,τι δεν είμαι εγώ αλλά θέλω να σου ζητήσω να ευτυχήσεις έξω από τη ζωή μου. Η δική μου ζωή είναι επιτάφιος, οι δικές σου νίκες είναι πολλές για να συμβιβαστούν με τις ήττες μου. Και η ήττα μου είναι πολύ μεγάλη για να συμβιβαστεί με τις νίκες σου. Σε αγάπησα λίγο, μα κουράστηκα να αγαπώ πια... Καλή ζωή... τόσο μακριά, μόνο τόσο μακριά...