Αυτό το "Welcome to reality!" (και σε σένα πρόκειται για ήπια ριάλιτι, καθώς δεν έχεις ανάγκη όπως μας λες), άλλοι το βιώνουν από τα 15, και άλλοι από τα 5.Καλά κάνεις και λες τον πόνο σου, σε βοηθάει. Αλλά δε σε αναγκάζει κανείς να φύγεις. Είναι δική σου επιλογή. Δεν ελέγχεις την κατάσταση στη χώρα, αλλά ελέγχεις το πώς θα αντιδράσεις σε αυτή. Αν μείνεις, αν φύγεις, αν προσαρμοστείς, αν εξελιχθείς, αν μείνεις στάσιμη, αν αν αν.. Δε σε βοηθάει καθόλου λοιπον να θυματοποιεισαι. Τι να πει ο άλλος, ο παραλλος, ο ταδε, ο δείνα που είναι σε χειρότερη θεση; Γενικά στην Ελλάδα υπάρχει μια περιρρέουσα μιρλα για την κρίση κλπ. Αιτιολογησιμη. Και δικαιολογησιμη. Αλλά ως πότε πια;Εγώ προσωπικα βίωσα την κρίση πριν ξεσπάσει η κρίση στην Ελλάδα, και πίστευσε με, ήμουν μόνος μου. Κανεις δεν καταλάβαινε γιατί περνάω κρίση, γιατί κανείς δεν περνούσε κριση. Έτσι κατάλαβα ότι η μιζέρια δε βγάζει πουθενά. Όπως ο μετανάστης είναι μόνος του στην Ελλάδα και παλεύει να τα βγάλει πέρα (όπως κι εσύ στη Γερμανία θα είσαι), χωρίς να μπορεί να πει τον πόνο του πουθενά, γιατί κανείς δε θα τον καταλαβαίνει. Για αυτό τι κάνει; Σκέψου και απάντησε στον εαυτό σου.Να θυμάσαι ότι είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΗ να επιλέξεις πως θα δράσει και πως θα αντιδράσεις σε οτιδήποτε στη ζωή σου. Σήμερα είναι η εύρεση εργασίας, αύριο μπορεί να είναι το παιδί σου που θα είναι άρρωστο. Η ζωή είναι γεμάτη δοκιμασίες. Αλλά τον έλεγχο της δράση σου ή μη τηλον έχεις εσύ. ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ. Σκεψου λοιπόν ποσο ικανή είσαι να βρεις χίλιους τρόπους επίλυσης καθημερινών προβλημάτων. Η συνειδητοποίηση αυτή σου δινει τρομακτική δύναμη. Τουλάχιστον εμένα. Γιατί όχι και σε σένα;
28.5.2018 | 13:36
Εσεις οι εργοδοτες..εμεις οι εργαζομενοι
Καλησπερα σας, θα ηθελα τη γνωμη σας για κατι που με απασχολει αυτο το διαστημα.Ειμαι 22 ετων φοιτητρια. Αποφασισα φετος το καλοκαιρι να εργαστω σεζον(διοτι στη πολη μου δουλεια δεν υπαρχει) ωστε να μαζεψω καποια χρηματα για καποιες υποχρεωσεις του χειμωνα. 3 μηνες και 42 βιογραφικα μετα μιλησα μοναχα με 5 εργοδοτες(λιγο που δεν εχω προυπηρεσια λιγο που χρειαζομαι διαμονη).Μια απο αυτους και ενω τα μιλησαμε τα συμφωνησαμε πηγα εκει και πονηρα το 8ωρο εγινε 13ωρο η μια δουλεια 3 φυσικα 7 στα 7 "700€".Ενας απο αυτους μου ζητησε να δουλευω 8ωρο σερβιτορα και 3 ωρες καθαριστρια ισως και καποια ωρα στη γραμματεια(λογω του πτυχιου μου) παλι 7 στα 7"650€".Δυο μου ειπαν 10ωρες σερβιτορα εστιατοριου 7 στα 7 "600€".Και μια ως εργαζομενη σε κρεπερι βαρδια 10-13 ωρες αφου θα πηγαιναμε 3 κοπελες να μας "δουν" και 150ευρω εισητηρια μετα να επιλεξουν μια "800€ φτανεις με τιπς" 7 στα 7.Εγω σαν ατομο ημουν προετοιμασμενη και για το 7 στα 7 και για τα 10ωρα καθως θελω να δουλεψω εστω και αν μετα χρειαστω φυσιοθεραπειες για τη μεση μου... Η εκμεταλευση ομως του 650ευρω στν ανειδικευτο και οχι μονο ειναι το λιγοτερο απαραδεκτη. Οχι μονο για εμενα αλλα και για πολλους σαν εμενα..Και ποια ειμαι εγω να παραπονεθω στην ελλαδα του 2018 ενω εργαζομενοι με προυπηρεσια παιρνουν 500ευρω; Καποια στιγμη πρεπει και εμεις οι ιδιοι οι εργαζομενοι να λεμε οχι οχι οχι σε τετοιες θεσεις. Και πως λες οχι οταν εχεις εξοδα να τρεχουν; οταν εχεις παιδια και σπιτια να πληρωσεις; Εγω εχω την πολυτελεια να πω οχι. Εχω την πολυτελεια να ψαξω το καλυτερο που δε θα ρθει ποτε. Και βρισκομαι μπροστα στην αποφαση να φυγω γερμανια. Δε θελω να φυγω γιατι με διωχνετε; γιατι με αναγκαζεται να αφησω την οικογενεια και τους φιλους μου; Δεν ζηταω πολλα, ζηταω αρκετα για να μπορεσω να ζησω με αξιοπρεπεια.Εσεις οι εργοδοτες, που δινετε μικρο μισθο γιατι δεν μπορειτε να βγειτε περα, να ειστε πρωτα ανθρωποι με αυτογνωσια και να μην ψαχνετε δουλικο προσωπικο. Εσεις οι εργοδοτες, που εκμεταλευεστε την κριση και δινετε μικρο μισθο για να σας μεινουν στη τσεπη, βαλτε στη θεση του προσωπικου τα παιδια σας.Εσεις οι εργαζομενοι, ο ιδρωτας δε τρωγεται και τα χρονια περναν σαν νερακι. Καλο μας κουραγιο.
2
