ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με ρωτάς τι μου λείπει πιο πολύ όσο καιρό είμαι έξω.Μου λείπεις εσύ.Μου λείπει το καλοκαίρι, κι ας νόμιζα ως τώρα ότι προτιμώ το χειμώνα.Μου λείπει η θάλασσα της πόλης μας και η βόλτα στην παραλία.Μου λείπει που στις 9.30 το βράδυ έχει επιτέλους νυχτώσει και μπορείς να χαζεύεις τα αναμμένα φώτα.Μου λείπει που βγαίνεις με ένα φίλο και μαζεύονται δέκα. Μου λείπει η ζέστη, το μαύρισμα που τόσο δύσκολα αποκτούσα κι εσύ που δεν ήθελες να βγαίνουμε στον ήλιο.Μου λείπει η μάνα μου, η αγκαλιά που με παρίνει σαν να είμαι 10 χρονών.Μου λείπει να είμαι στο πατρικό μου και να διαβάζουμε με τον μπαμπά εφημερίδες και ο μικρός να λέει για χαζομάρες/αθλητικά κι εγώ να διαβάζω τα ένθετα των κυριακάτικων.Μου λείπει η θάλασσα που βουτάμε, στα χωριά μας που έχει τις ομορφότερες παραλίες που έχω δει ποτέ.Με πειράζει πολύ που έχω να σε δω τόσο καιρό και ακόμα περισσότερο με πειράζει που από τόσα πράγματα, μου λείπεις πιο πολύ εσύ.Κι εκείνο το σπιτάκι, δίπλα στο δικό μου, που στεκόμασταν απ'έξω όταν με γύριζες στο σπίτι και προσπαθούσες να με πείσεις να μείνω λίγο ακόμα, το γκρέμισαν.Κοιτούσα προχθες το μπαλκόνι της πολυκατοικίας που σηκώσανε στη θέση του και με πήραν τα κλάματα.