ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι πιο ευτυχισμένες μέρες στην ζωή μου ήταν αυτές που ήμασταν μαζί. Έχεις τόση έπαρση, δεν υπολογίζεις τίποτα, δεν σε νοιάζει για κανέναν και όμως εγώ εκεί. 5 χρόνια μαζί και άλλα 7 από τότε που χωρίσαμε και γω εκεί. Είμαι σε άλλη σχέση τώρα, είμαι πολύ καλά, και συ το ίδιο. Είμαστε φίλοι που την κατάλληλη στιγμή βρίσκονται, συζητάνε, νοιάζονται ο ένας για τον άλλο και όμως δεν είναι μαζί. Και ας μου πιάνεις το χέρι εκεί που καθόμαστε, και ας κρατιέμαι να μην στο σφίξω. Κρατάω αποστάσεις γιατί θα προδοθώ φοβάμαι, ακόμα και με ένα άγγιγμα. Σε σκέφτομαι πολύ, το πρόσωπο μου φωτίζεται και η διάθεση μου αλλάζει όταν παίρνεις τηλέφωνο και ας μην μου λες και τίποτα φοβερό. Ήσουν εσύ, ήταν η αθωότητα της νιότης αυτό που με κάνει να νοσταλγώ τις εποχές μαζί σου?Δεν ξέρω. Έχω πολλά προβλήματα τώρα που τότε δεν υπήρχαν καν σαν σκέψη στην ζωή μου.Θέλω να χαθώ στην αγκαλιά σου. Τίποτα πρόστυχο, τίποτα ερωτικό, τίποτα πέρα από τα όρια. Απλά μια αγκαλιά. Κι ας έχω να σε δω δυο χρόνια. Είναι σαν να είσαι εδώ. Και κάθε φορά που τηλεφωνείς νιώθω πως από κάπου θα ξεπροβάλεις. Ας ήξερα μόνο γιατί με αποφεύγεις κάθε φορά που σου λέω να βρεθούμε.Ας ήξερα γιατί μου το λες συνέχεια(πάμε για καφέ, μπάνιο, ποτό, φαγητό όταν έρθεις) και όταν έρχομαι δεν πάμε πουθενά!!!!Βαριέμαι να ψάχνω λογική. Κουράστηκα, μπούχτισα!Θα θελα να βρισκα το κουράγιο να στα πω όλα αυτά!!!Όμως δεν μπορώ!!!!Λυπάμαι!Σε αγαπώ πολύ, τίποτα δεν άλλαξε μέσα μου!