ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απ'το νηπιαγωγείο, μέχρι την 5η δημοτικού. ΧΑΧΑ! Ήσουν το πιο γλυκό αγοράκι που είχα δει ποτέ. Ποτέ δεν κάναμε ιδιαίτερη παρέα. Σε καλούσα στα γενέθλια μου όμως, κι εσύ στα δικά σου. Πειραζόμασταν ενίοτε. Σε κανέναν δεν το είχα πει ότι μου άρεσες. Έτσι κι αλλιώς, όλες σε ήθελαν. Άκουγα τις φίλες μου να μου λένε για σένα, να κλαίνε στον ώμο μου, και σκεφτόμουν τι τρελό ανταγωνισμό και μαλλιοτραβήγματα θα είχα έτσι και αποκάλυπτα το παραμικρό. Όχι. Το κράτησα για μένα. Απ'το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο , πάντα στην ίδια τάξη. Εσύ ο δημοφιλής, ο μπαλαδόρος, κι εγώ η ήσυχη κοπέλα με το διάβασμα μου... Δεν ήμουν τίποτα το ιδιαίτερο, όπως αυτές που σε ήθελαν. Σταδιακά, έσβησε αυτό το όμορφο και αγνό συναίσθημα που είχα για σένα. Δεν μου άρεσε το άτομο στο οποίο είχες μεταλλαχθεί με την όλη προσοχή που έπεφτε πάνω σου. Πίνω καφέ στην κούπα που μου είχες κάνει δώρο σε κάποια γενέθλια μου και σκέφτομαι, πόσο μου έχει λείψει να νιώσω την καρδιά μου να χτυπάει για κάποιον. Ήμουν 10 χρονών, και πίστευα οτι αγαπούσα. Έτσι απλά και χαζά. Χωρίς να περιμένω κάτι. Κι όμως από τότε, δεν ξαναένιωσα τίποτα τόσο δυνατό. Να είσαι καλά όπου κι αν βρίσκεσαι εύχομαι..