10.6.2015 | 16:20
Εξομολόγηση... 35+
Έψαχνα έναν Άντρα διαφορετικό. Παλαβό, αντιφατικό, σοβαρό και γεμάτο ενέργεια, με πληγές αλλά και με διάθεση να κινδυνεύσει κι άλλο (γιατί ο αληθινός έρωτας είναι επικίνδυνος μη το ξεχνάμε), με άποψη αλλά και ανασφάλειες, έναν Άντρα αληθινό, που να ξέρει πότε να γίνεται παιδί και πότε αφέντης. Έναν Άντρα να μπορεί να με αντιμετωπίσει στα ίσα και να με πείσει ότι αξίζει να του παραδοθώ. Έμοιαζε μάλλον αδύνατο να συμβεί, περισσότερο ένα ανώριμο wishfull thinking απ' την πλευρά μου παρά την ηλικία μου. Κι όμως. Τον βρήκα. Ζει με την οικογένεια του κάπου αλλού. Και μου κόπηκαν τα πόδια όταν είδα πως είναι αυτός που έψαχνα. Και πως είμαι κι εγώ αυτή που έψαχνε Εκείνος.Και τώρα; Πως φεύγεις όταν έχεις βρει αυτό που έψαχνες;Πως μένεις όταν δεν μπορείς να το ζήσεις όπως θέλεις;