ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι ενας ανθρωπος που παντα βοηθουσε τους κοντινους του ανθρωπους,συγγενεις,φιλους ακομα και γνωστους με τον ενα η αλλο τροπο,παντα με χαμογελο.Υστερα απο 4 χρονια δυσκολων καταστασεων που μου συνεβησαν,τις τελευταιες μερες ξυπναω χωρις σκοπο,χωρις χαμογελο και ορεξη για ζωη.Δεν με νοιαζει τιποτα,δεν με ενδιαφερει τιποτα.Αλλωστε εδω που τα λεμε και προβλημα να ειχα δεν θα το ελεγα σε αλλους,για να μην τους στεναχωρησω.Βαρεθηκα,αυτα τα τεσσερα χρονια ξυπνουσα με δακρυα στα ματια και ελεγα τι μου συμβαινει,δεν θυμομουν καν αν εβλεπα κατι στον υπνο μου.Προσπαθησα να αλλαξω εμενα πρωτα δουλεια,συμπεριφορα,ψυχολογικα κτλπ..τιποτα,ο ανθρωπος δεν αλλαζει.Ηρθε και αυτη η πανδημια και συμπληρωθηκε το παζλ.Αυτο που ευχομαι ειναι να γινει κατι,ενα γεγονος που θα με κανει να νιωσω ξανα ανθρωπος.Ενα χαμογελο,ενα ευχαριστω ενα θετικο κατι..Το μονο που μου εμεινε ειναι να μην χασω την ελπιδα οτι ολα θα πανε καλα..Σας ευχαριστω...