ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συμφωνω με Ειρωνα,Απεταξαμην και Διογενη...Επισης ετσι οπως το θετεις νομιζω οτι θελεις να σε εκθειασουμε για το λειτουργημα(που δεν λεω,αξιοθαυμαστο και αξιολογο ειναι)που κανεις...Δεν νομιζω να ενοχλειται καποιος απο το επαγγελμα σου,εκτος αν εσυ παθαινεις "επαγγελματικη διαστροφη" και του τα κανεις σταφιδοτσουρεκα...

Δεν είναι σωστό να προσπαθείς να ξεχνάς την δουλειά σου μόλις σχολάς. Δεν είσαι λογίστρια όπου θα περάσεις ένα τιμολόγιο και τέλος για σήμερα. Έχεις να κάνεις με ζωές. Ζωές που θα τις θυμάσαι (αν δεν έχεις επαφές) και πολϋ μετά την δουλειά σου.Απ την άλλη βέβαια δεν μπορούν όλοι να διαχειριστούν όλες τις καταστάσεις. Συνήθως είναι θέμα φόβου και όχι αηδίας. Οπότε πρέπει να φροντίζεις να μην είσαι πολύ "χύμα" στην ερώτηση: πως πέρασες σήμερα; Εμένα πάντα με ανατριχιάζανε (με την καλή την έννοια) οι ιστορίες από διάφορα περιστατικά. Είτε αυτά είναι μεμονομένα ιατρικά, ή ζωές και βιογραφίες ανθρώπων με ψυχικά νοσήματα.Άσχετο αλλά όταν ήμουν μικρός, συχνά έπαιζα με παιδιά που ήταν σε διάφορα ιδρύματα (κυρίως θεραπευτήρια αλλά και ορφανοτροφεία) και μπορώ να πω πως ήταν από τις αγαπημένες μου δραστηριότητες!Όπως και να χει, δεν είναι κρητήριο επιλογής συντρόφου για το αν αρέσει/αντέχεται η δουλειά σου. Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να γράψει και ένας που δουλεύει με τα απορρήματα και άλλος που ασχολείται με τους βόθρους μας, ακόμα και αυτοί που μεταφέρουν σωρούς στα νεκροταφία (που τόσο παρεξηγημένοι είναι)

Εγώ θα σου έλεγα να διαχωρήσεις τη δουλειά από τη ζωή σου. Μην υπεισέρχεσαι σε λεπτομέρειες της δουλειάς σου στον άνθρωπό σου, δεν υπάρχει ανάγκη εξάλλου για κάτι τέτοιο ασχέτως του επαγγέλματος το οποίο κάνεις.

Νομίζω ότι έχεις πολλά κόμπλεξ. Δουλεύω και εγώ με άτομα με ειδικές ανάγκες και πότε δεν μου πέρασε από το μυαλο όταν αναφέρω τη δουλειά μου σε άλλους ότι θα με κοιτάνε περίεργα και με ύφακι. Είναι απλά μια δουλεια που οποίος την κάνει πρέπει να έχει γερό στομάχι και υπομονή. Από κει και πέρα δε πέφτει λόγος σε κανεναν το επάγγελμα σου.

προσωπικα το επαγγελμα σου μου βγαζει ενας θαυμασμο για το ατομο σου, υπαρχουν ατομα που αντεχουν να το κανουν και ατομα που δεν αντεχουν να το κανουν αυτο.ο ανθρωπος που θα εχεις διπλα σου θα πρεπει να σε θαυμαζει για την δυναμη που εχεις!οταν ερθει η ωρα θα βρεις καποιον καταλληλο, αλλα οπως λεει και η απεταξαμην πρεπει να κλεινεις την πορτα δεν εχουν ολη την ψυχικη δυναμη να το αντεξουν αυτο, καλυτερα να τα ξεκαθαρισεις αυτα τα δυο, δεν ειναι και το οτι καλυτερο να τα ακους αυτα, το ζεις εσυ γιατι πρεπει να το ζησει και ο συντροφο σου?

ΑΝ θέλεις μια συμβουλή από γηραιότερη, όταν κλείνεις πίσω σου την πόρτα της δουλειάς, να ανοίγεις την πόρτα της προσωπικής σου ζωής και να μην μπερδεύεις/ανακατεύεις ποτέ όσα υπάρχουν μέσα σ' αυτές τις δυο πόρτες.ΑΝ ΔΕΝ θέλεις συμβουλή, μην διαβάσεις όσα έγραψα :p

Γιατί στοχοποιείς τους άντρες; Είναι θέμα ευαισθησίας και όχι φύλου.