Σε νιώθω πολύ κι εγώ κάπως έτσι νιώθω αυτό το διάστημα (ίσως και πάντα). Από βιβλία, εγώ διαβάζω αυτό το διάστημα το "Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης" της Σώτης Τριανταφύλλου. Ανάλαφρο είναι σχετικά, αισιόδοξο δε θα το έλεγα ακριβώς. Όπως και να έχει είναι ενδιαφέρον...
23.7.2012 | 14:11
Εξομολογούμαι ότι...
...βαριέμαι αφόρητα. Ότι το βράδυ κοιμάμαι ελάχιστα (όχι μόνο λόγο της ζέστης) ακούγωντας μελωδία. Ότι απ' τη μια λαχταρώ να ερωτευτώ, αμοιβαία, αλλιώς να τ' αφήσω καλύτερα. Ότι νιώθω ότι με τις φίλες μου απομακρύνομαι αν και τις αγαπαώ. Ότι διαβάζω συχνά-πυκνά την στήλη με το ίδιο σκεπτικό που πίνω τον καφέ μου. Και εξομολογούμαι ότι χρειάζομαι επιγόντως διακοπές. Αλλαγές δεν ζητάω γιατί τότε μάλις το πρωτοζήτησα έκανε ποδαρικό η αγαπημένη κρίση. Χμ... επίσης εξομολογούμαι ότι είμαι μια μικροαστή, μια δειλή που ζει περιμένοντας να ζήσει και νιώθω εγκλωβισμένη σ' έναν κόσμο που δεν μπορώ να έχω επαφή μαζί του. Υγ.Έχετε Να προτείνεται κανά καλό λογοτεχνικό βιβλίο; Κάτι ανάλαφρο, ειλικρινές, αισιόδοξο και έξυπνο....α και ελαφρά ειρωνικό; Ευχαριστώ εκ των προτέρων. :)
1
