ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ πάντως αν έβρισκα ένα τζίνι, σίγουρα θα χαράμιζα μια ευχή ώστε να τρώω τα πάντα και να μην παχαίνω! Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, κι επειδή υποκύπτω αρκετά συχνά σε γαστριμαργικούς πειρασμούς, πρέπει να προσέχω! Μίζερη δε με λες, ίσα ίσα, απλά προσεκτική :)Αλλά συμφωνώ... το φαγητό είναι ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ!! ♥

Παν μέτρον άριστον! Και εγώ έτρωγα συνέχεια χωρίς μέτρο γιατί είχα το σκεπτικό σου...αλλά έφτασα 120 κιλά και το πήρα απόφαση, πλέον μόνο υγιηνή τροφή! Έφτασα 75 κιλά και πλέον τρώω ότι πρέπει και όχι ότι θέλω!

Οταν τρωνε δεν μιλανε...Κοιτα το πιατο σου κ μη κοιτας τα πιατα των αλλων...Τι θα πει,"μου την σπανε"?Ισα-ισα θα επρεπε να χαιρεσαι κ να απολαμβανεις κ τη δικη τους μεριδα!!

Η μάνα μου άχτι το έχει να της παινέψω μια φορά το φαγητό,να φάω με μεράκι και χαρά,να δείξω ενθουσιασμό βρε παιδάκι μου...ενώ είτε κοκκινιστό φτιάξει,είτε φακές το ίδιο μου κάνει!Η αλήθεια είναι ότι το φαγητό δεν με κέρδιζε με αυτόν τον τρόπο,ανέκαθεν...πάντα ζούσα για το επιδόρπιο!Άρα θα σου την έσπαγα ή θα το έσωζα στις καθυστερήσεις;;;;(Όταν τρώω το προφιτερόλ,γλυκαίνει το πρόσωπό μου...) :PΥΓ. Και μιας και ανέφερα την μανουλίτσα,τώρα τελευταία όλο μου πετάει ατάκες τύπου "Ε ρε survivor που σου χρειάζεται...να σε δω μετά πως θα χαμογελάς στα γεμιστά"!

Γιατί να "στη σπάει"; Γιατί κάθεσαι και ασχολείσαι με το πώς και πότε τρώει ο άλλος αν δεν κάνει κακό στον εαυτό του; Πρέπει να πέφτουμε με τη μούρη μέσα στον κιμά ας πούμε; Όπως βολεύεται ο καθένας ρε παιδιά, γιατί γίνεστε ρατσιστές; Ναι, πολλές φορές δεν γουστάρω να φάω γλυκά και πίτσες, πού είναι το πρόβλημα;