ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριζόμαστε λίγο διάστημα, αυτός να έχει τελειώσει μια πολυετη σχέση, έχοντας πάρει την απόφαση από κοινού με την κοπέλα (αυτό μου είπε,αυτό πίστεψα). Μου λέει ότι με ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή που με είδε και δηλώνει ότι με θέλει στη ζωή του. Λέμε ότι είμαστε μαζί,γιατί κι απ την πλευρά υπήρχαν αισθήματα. Περνάμε ωραία μαζί,βγαίνουμε σχεδόν κάθε μέρα..Αποφασίζει να μου προτεινει να πάω σπιτι του πριν φύγει για ένα κανονισμένο ταξίδι. Πηγαίνω,χορεύουμε,παίζουμε ακόμη και ποδόσφαιρο στο xbox του. Το θέμα πηγαίνει στο ερωτικό και,ενώ είναι εμφανές ότι του αρεσω και τον διεγειρω, η πράξη δε γίνεται γιατί.. (καταλαβαινετε τι εννοώ). Το ρίχνουμε στο άγχος και ότι πάει καιρός από τότε που κι οι 2 είχαμε να κάνουμε σεξ.. Περνανε οι μέρες και με προσκαλεί σπίτι του για φαγητο,ταινία κλπ. Πηγαινω. Πάλι περνάμε ωραία. Μου δηλώνει ότι είναι πολύ ευτυχισμένος μαζί μου, ότι είμαι ο ερωτας του,ότι θα κάνει ό,τι περνάει απ το χέρι του για να κρατηθεί αυτή η σχέση.. Πάμε στο ερωτικό και πάλι τα ίδια. Του λέω κι εγώ ότι μάλλον δεν έχει ξεπεράσει την πρώην του και γι αυτό δε του βγαίνει. Και εκεί που περίμενα να μου πει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει (μιας κι άλλη φορά μου είχε πει ότι την έχει ξεπεράσει πλήρως),εκείνος μου λέει ότι δεν ξέρει και παθαίνει κάτι σαν κρίση. Να προσπαθώ να καταλάβω τι σκέφτεται, να μου ζητάει συγγνωμη,ότι δεν είχε σκεφτεί ότι μπορεί να μη την έχει ξεπερασει. Του λέω ότι ο,τι έχει πει για έρωτες και ευτυχιες μαζί μου ήταν ψέματα. Να μη το δέχεται. Περνάνε οι ώρες,αυτός σε κατάσταση σοκ/πανικού..ετοιμάζομαι να φύγω. Μου λέει να με πάει εκείνος σπίτι, αρνουμαι. Καλεί ταξί. Τον αποχαιρετω και πριν βγω από το διαμέρισμα λιποθυμω στα χέρια του. Συνερχομαι με εκείνον να τρεμει,να μου φέρνει νερό, να χτυπάει το κεφάλι του με τα χέρια του, να βρίζει τον εαυτό του. Εγώ να προσπαθώ να σηκωθω και να μην μπορώ να σταθώ μόνη μου. Έρχεται το ταξί, φωνάζει τον οδηγο,με πιάνουν κι οι 2 και με κατεβάζουν στο αμάξι. Πριν μπει, κάνει εμετό απο όλο αυτό. Μπαίνει κι εκείνος στο ταξί. Με πάνε σπίτι. Φεύγει. Πέφτω στα πατώματα και κλαίω για όλα αυτά. Τον παίρνω να μάθω αν είναι καλά γιατί ήταν μόνος και δεν είχε κάποιον να τον φροντίσει. Από τότε δεν έχει επικοινωνησει να μάθει αν είμαι καλά τουλάχιστον.. Αν αυτό δεν είναι απογοήτευση, τότε δεν ξέρω τι είναι.. Χίλια συγγνώμη για το κατεβατό,αλλά τα είπα όσο πιο σύντομα μπορούσα. Πείτε μου,σας παρακαλώ,τη γνώμη σας. Αλήθεια, έχω ανάγκη να διαβάσω κάτι να με ταρακουνησει,να δω ίσως κάποια άλλη οπτική.Ευχαριστώ πολύ!