ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κάποτε μου είπαν "Δεν είναι το βάρος που σε λυγίζει, αλλά ο τρόπος που το κουβαλάς"Εν μέρη δεκτό και το εφάρμοσα μέχρι και πρότινος, όπου τα είχα όλα κομπλέ και σε μια σωστή σειρά ωστε να μπορώ να τα κουβαλάω,καθαρά μόνος και να μην επιβαρύνω και κανέναν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χαρακτηρίζομαι σκληρός, κλειστός.Πλέον όμως ο οργανισμός μου έχει κλατάρει...Η αρρώστια μου βρίσκεται σε έξαρση. Τα συστήματα μου πλέον δεν υπακούν και πολύ στη θέληση και στη διάθεση μου. Ούτε και στη καρδιά που που φλέγεται να γελάει, να περπατάει, να μοιράζεται, να δίνεται και να αγαπά σαν να μη ξημερώσει ποτέ ξανά για εκείνη. Αλλά πάντα ξέρω πως θα ξημερώσει...Ξέρετε!Είναι απλά εκείνες οι στιγμές μικρής απελπισίας, που λες "δεν αντέχω" "τα παρατώ". Αλλά φάση είναι θα περάσει.Αρχίδια είναι. Μάθαμε να λέμε φάση και να μας δικαιολογούνται πράγματα και συμπεριφορές. Δεν υπάρχει φάση περνάω! Απλά είμαι αδύναμος να την αντιμετωπίσω κατάματα την περίοδο αυτήν ή πολύ απλά σηκώνω τα χέρια ψηλά μέχρι να περάσει!Πας καλά?? ΠΟΤέ. Γιατί μπορεί εκείνη να περάσει και χωρίς εμένα. Και να έχω χάσει την δυνατοτητα να πολεμήσω κάθε φάση??ούτε καν!Γερά δυνατά, με χαμογελάρα και μη ξεχνάμε... όλα πανηγύρι είναι... (απλά εσύ επιλέγεις : Κάθεσαι στο τραπέζι και πίνεις και κανεις σναπτσατ ή βουρ στη πίστα και αντε γεια)