ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με την κυρια μου στο φροντ θα μπορουσα να πω πως εχω μια καλη σχεση αμοιβαια. Ομως καποια σχολια της για τη σωματικη μου κατασταση(ειμαι παχουλη) δεν μου αρεσαν. Δεν ηταν προσβλητικα βεβαια. Αλλα και παλι δε νομιζω πως ηταν απαραιτητα. 2 περιστατικα θα σας πω που με εκαναν να νιωσω απαισια. Τις πρωτες μερες που εκανα μαθημα εκει με αλλη μια κοπελα μιλουσαμε καποια στιγμη για το ποσο αερα ειχε εκεινες τις μερες κ η κοπελιτσα λεει "θα μας παρει κι ο αερας κ θα μας πεταξει πουθενα τοσο δυνατος που ναι" χωρις καποια προθεση. Κ αμεσως πεταγεται η κυρια κ λεει" ευτυχως εμεις (το ονομα μου) δεν εχουμε τετοιο προβλημα χαχα" γελασα κ συμφωνησα. Τι να εκανα;; παρολο που αυτοσαρκαστηκε κ η ιδια δεν μ αρεσε. Ενιωσα πως με προσεβαλλε απλα χαριτολογοντας. Δευτερο περιστατικο μια μερα που εκανα μονη μ μαθημα γτ η αλλη η κοπελα ελειπε κ στο ακυρο ξεκιναει κ μου λεει "να σε δυο χρονακια που θα πας φοιτητρια θα πας σε εναν καλο διατροφολογο κ αμα χασεις μονο πεντε κιλακια θα εισαι μια κουκλα αυτα τα πεντε θα κανουν τη διαφορα να το ξερεις. Δε το λεω για κακο ελπιζω να το καταλαβαινεις ετσι; δεν θελω να προσβληθεις σαν φιλη σου μιλαω βρε" ε κ εγω το βουρλο αντι να της εκφρασω με ευγενεια την αρνητικη μου σταση σε αυτην της την αποφαση να μου κανει τετοιου ειδους υποδηξεις απλα συμφωνησα. Ντραπηκα πολυ εκεινη τη μερα ενιωσα χοντρη απαισια βοδυ. Ετσι ενιωσα απο τοτε δε μπορω να την κοιταξω στα ματια για καποιο λογο με εκανε να νιωσω το απολυτο τιποτα. Δε λεω ολα τα αγορια στο σχολειο θα με κοροιδεψουν ακομα και ο ιδιος μου ο πατερας μου εχει μιλησει ασχημα για αυτο το λογο. Κ ετσι ειμαι συνηθισμενη σε αυτα. Απλα αυτο με την κυρια μου δε μπορω να το χονεψω(ναι υπαρχει κ κατι που εγω η βοδαρα δε μπορω να χονεψω) δεν ξερω απλα η σωματικη μου κατασταση με εχει κανει πολλες φορες ρακος κ συχνα κλαιω για αυτο το θεμα. Εδω κ καιρο εξαιτιας κ μονον αυτου του λογου δε βρισκω νοημα. Γιατι αμα δε μπορεις να ντυθεις οπως θελεις αμα δε μπορεις να βγεις εξω κ να νιωσεις ομορφα με εσενα ποιο το νοημα? Δε θελω να κοιταζομαι στο καθερφτη δε θελω να αναιβω ξανα στη ζυγαρια δε θελω να ξανα προσπαθησω να χορεσω την κοιλια μου στα παλια μου μπλουζακια θελω απλα να καθομαι στο μπαλκονι μ ολη μερα κ ολη νυχτα χωρις να κανω τιποτα. Κι αυτο κανω δηλαδη. Με μισω γιατι καθε προσπαθεια μου παει στα χαμενα. Ουτε η μητερα μου δε θα μπορουσε να με βοηθησει πλεον. Πολλες φορες σκεφτομαι ποσο αχαριστη ειμαι κ οτι δεν εχω οντος προβληματα κ για αυτο ασχολουμαι με το γεγονος οτι ειμαι χοντρη κ με πιανουν τα κλαματα. Πλεον κλαιω πολυ συχνα κ αν μου δινοταν η ευκαιρια να καρφωσω με ενα μαχαιρι στην πλατη οσους με κοροιδεψαν κ σινεχιζουν ειδικα τα αγορια εκεινα της ταξης μου που εξαιτιας της ανικανοτητας μου να μην δινω σημασια στα σχολια τους ντρεπομαι να βγω απο το σπιτι θα το εκανα και με μεγαλη ευχαριστηση γιατι εκτος απο χοντρη ανορθογραφη ειμαι και τρελη η προς εκει οδευω. Ποσο θελω να παρω αγκαλια τη μαμα μου κ να αρχισω να κλαιω στην αγκαλια της. Αλλα 17 χρονων γομαρα δε λεει. Αλλωστε τοσες προσπαθειες εχει κανει να με βοηθησει αλλο αν εγω απετυχα παταγωδως.