Να είστε πάντα καλά εσύ και ο άντρας σου. Ωραία και ελπιδοφόρα η εξομολόγησή σου.Κατά τα άλλα,θα δείξει.Είσαι πολύ τυχερή που είσαι αισιόδοξη.Κάποιοι θα βασανιζόμαστε πάντα γιατί γεννηθήκαμε δύσπιστοι.
26.8.2018 | 21:25
Το φεγγάρι αυτό είναι αφιερωμένο σε εσάς όλους.
Κάποτε, πριν 5-6 καλοκαίρια, ημουν μονη, μολις ειχα χωρίσει απο μια σχέση που δεν έβγαζε πουθενά, και μου φαινόταν οτι το να γνωρίσω κάποιον που να με αγαπησει και να τον αγαπήσω αληθινά, θα ηταν πολυ δύσκολο πια. Ειχα παει διακοπές μονη μου, ειχα δει την πανσέληνο ολομόναχη απο το πιο γραφικό σημείο του νησιού με δεκαδες ζευγάρια γυρω μου, αλλα ειχα πει οτι η επόμενη σχεση που θα κανω θα μοιαζει σε εκείνο το αυγουστιατικο φεγγάρι: θα ειναι ο,τι πιο λαμπερό και ομορφο θα υπάρχει στη ζωη μου.Τοσα χρονια μετά, κοιταζω τον -πλεον- άντρα μου τωρα που πίνουμε μπύρες στο μπαλκονι και αισθάνομαι...ευτυχισμένη. Γνωριστήκαμε κυριολεκτικά σε μια στροφή του δρόμου λιγο μετα απο εκεινες τις διακοπές. Και απο τοτε γίναμε ο ενας η ζωη του άλλου.Οπότε, αν αισθάνεστε αποψε μονοι, θλιμμενοι, απογοητευμένοι κλπ... μην παυετε να ελπιζετε, σας παρακαλώ. Το οφείλετε στον ιδιο σας τον εαυτό. Δωστε χρονο στον εαυτό σας, ακουστε τον, "κακομαθετε" τον λιγακι, φερθείτε του τρυφερά και η ζωη, το υπέροχο αυτο ταξίδι που λεγεται ζωή, θα σας ανταμείψει και με το παραπάνω την κατάλληλη στιγμή. Μια χάρη μονο σας ζητω απόψε λοιπον, εκ μέρους του εαυτού σας: μην πάψετε να ελπίζετε σε κάτι καλύτερο. :-)
14
