ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οχι οτι το ειχα σκοπο να μιλησω ανοιχτα πουθενα αλλα μιας και εδω ειναι ανωνυμα ολα, ενοιωσα τρομερη αναγκη να γραψω αυτο που φοβαμαι και αυτο που σκεφτομαι γιατι ωρες ωρες με πνιγειΤο πρωτο θεμα ειναι το μελλον μου...Πλεον στα 26 δουλευω μπαριστα (κατι που ελεγα οτι θα κανω προσωρινα), συγκατοικω με την κοπελα μου (κατι που συμπληρωνει εναν στοχο που ειχα να μεινω μονη μου) και εχω παρει πτυχειο και ολα καλαΦοβαμαι ομως οτι περναν τα χρονια και δεν θα προλαβω...δεν θα προλαβω να κανω αυτα που θελω λογω οικονομικης αδυναμιας...Και τολμω να εκφρασω οτι φοβαμαι μηπως ολα αυτα μαζι με κρατανε πισω....Το δευτερο θεμα ειναι αυτη η οικονομικη αδυναμια...Θα καταφερω αραγε ποτε να κανω καποια πραγματα πραγματικοτητα; βλεπω τοσο κοσμο απο τον κυκλο μου κυριως μεσω δημοσιευσεων στο φβ...οχι ταξιδια..οχι εξοδους...αλλα μιλαμε για πολυ ξοδεμα...παιδια που πηγαιναμε μαζι σχολειο και ακομα δεν εχουν δουλεψειΚαι εγω δουλευω απο 16 μισο απο επιλογη και μετα απο αναγκη...πλεον κυριολεκτικα απο αναγκη και το σωμα μου κουραστηκε...Θα καταφερω να κανω ποτε το μεταπτυχειακο που θελω; τα ταξιδια που θελω; την οικογενεια που θελω;.....Αν ειναι καποιος να σχολιασει θα ηταν πολυ χρησιμο γιατι αυτες οι σκεψεις τρυγιρνουν συνεχεια στο κεφαλι μου και ειναι σοβαρες σκεψεις που με τρωνε...αλλα τις πνιγω γιατι καθε φορα ξημερωνει και λεω ηρεμισε ολα θα πανε καλα...αλλα κατι δεν παει!Θα θελα πολυ να το συζητησω με καποιον γενικα αυτο...ασχετως του κυκλου μου...σε ανθρωπινο επιπεδο