ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι παρά πολλά χρόνια μόνη μου και ενώ γνωρίζω άτομα όταν κάτι πάει να γίνει πραγματικό το σταματάω. Δε ξέρω τι φταίει. Φοβάμαι μήπως τους απογοητεύσω και ενώ λέω θα προσπαθήσω καταλήγω πάλι να κλείνομαι στο καβούκι μου. Και μετά στενοχωριέμαι, γιατί δε μπορώ να νιώσω όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι. Τώρα έχω γνωρίσει έναν από την δουλειά, και ενώ στην αρχή ήθελα με έχει πιάσει πάλι το ίδιο, και θέλω να εξαφανιστω, αλλά δε μπορώ γιατί δουλεύουμε μαζί. Και έτσι καταλήγω να πιέζομαι. Ουφ… δε ξέρω τι να κάνω…