Μην απογοητεύεσαι πρώτα απο όλα, θα σου μιλήσω για μένα, ξαφνικά στα 25 μου ένιωσα πως ειναι οι κρίσεις πανικού και η αγοραφοβία, φοβομουν να εκτεθώ μεσα σε κόσμο, φοβόμουν να τα κλειστά μέρη, ένιωθα άγχος, πανικό, ήθελα να πέσω κάτω, να κάνω εμετό, δεν ήθελα να φεύγω μακριά απο τον τόπο μου κτλ κτλ, πήγα σε ένα ψυχολόγο οποίος δεν μ ενθάρρυνε καθολού θυμάμαι χαρακτηριστικά μου είπε "ευτυχώς που ήρθες σε μένα γιατί σε λίγο καιρό δε θα μπορούσες ούτε στον τόπο σου να κάτσεις" με καταρράκωσε χριστουγεννιάτικα, δε το παράτησα ποτέ βεβαια έβγαινα κ ας μην ένιωθα καλα ήθελα να αντιμετωπίσω τους φόβους μου, αν ζαλιζόμουν θα καθόμουν κάτω, άν μου ερχόταν να κάνω εμετό ας έκανα και; Αργότερα κάποιος μου μίλησε για μια άλλη ψυχολόγο με την οποία αντικειμενικά τα πάω καλύτερα, με βοήθησε θεωρώ πολύ να τα αντιμετωπίσω όλα αυτά, η συμβουλή της ήταν πήγαινε εκεί που νιώθεις ασφαλής πχ θα είσαι σε ένα καφέ κάτσε κοντά στην πόρτα, την επόμενη φορά κάνε ένα βήμα πιο μέσα αν δε νιώσεις καλα πήγαινε πάλι πίσω κάπως έτσι.. εμένα με βοήθησε να αντιμετωπίσω τους φόβους δε λεω οτι ειμαι καλα εντελώς αλλα προσπαθώ να το καταπολεμίσω, και να ζαλιστώ σκεφτομαι έξω τι έγινε; όλοι άνθρωποι είμαστε κανένας δε σε κρίνει.. η λύση δεν ειναι να κάθεσαι σπίτι σου η λύση ειναι βρείς μια ειδικό που να σε βοηθήσει πραγματικά και να ξές αυτα δεν ερχονται τυχαία απο κάπου προκύπτουν, κάτι που σε πείραξε, κάτι που πλήγωσε, κάτι που πίεσες τον εαυτό σου παρα πάνω απο αυτό που μπορεί.. αυτό θα το απαντήσεις εσύ.. εμένα με ηρεμούσαν και οι βαλεριάνες ειναι ακίνδυνες και βοηθούν στον υπνό... και να ξες σε καμια μα καμία περίπτωση δεν είσαι η μόνη που το περνάει αυτό.. όλοι έχουμε τους φόβους μας όποιοι κ αν ειναι αυτοί. Καλή τύχη έχεις δρόμο μπροστά σου αλλα να ξέρεις πως στο τέλος θα το νικήσουμε.
15.3.2018 | 16:43
ΦΟΒΟΣ
Γεια σας!Είμαι 18 ετών και τον τελευταίο καιρό περνάω μια πολύ άσχημη φάση,ξεκίνησε από κρίσεις πανικού και απώλεια όρεξης και κατέληξε ..σε ένα διαρκή φόβο, φοβάμαι να βγω μόνη έξω από το σπίτι μου,φοβάμαι να πάω σε ψυχολόγο ,γιατί δεν νιώθω ότι μπορώ να έρθω αντιμέτωπη με τον εαυτό μου,γενικά ο φόβος μου καθορίζει τη ζωή μου εδώ και δύο μήνες!Το μόνο που κατάφερα μέσα σε όλα αυτά είναι με τη βοήθεια ψυχιάτρου να τρώω και να κοιμάμαι, όμως η καθημερινότητά μου έχει μετατραπεί κυριολεκτικά σε ένα μαρτύριο,τις περισσότερες ώρες μου τις περνώ μέσα στο σπίτι,πράγμα που προβληματίζει την οικογένειά μου ,όμως έχω φθάσει σε τέτοιο σημείο που ταυτίζω τον έξω κόσμο με τους φόβους μου!Άραγε το έχει βιώσει κανείς αυτό;Και αν ναι το αντιμετώπισε μόνος του;Tο ξέρω ότι ακούγεται χαζό αλλά δεν νιώθω ότι είμαι έτοιμη σε αυτή την κατάσταση να πάω σε ένα ψυχολόγο,το δοκίμασα πριν ένα μήνα και ένιωσα απογοήτευση, σαν να είμαι τελειωμένη υπόθεση..
2
