αν όμως είναι αμοιβαίο κι εσύ απομακρύνεσαι, δεν είναι κρίμα? αν δεν μπορείς να του το πεις ευθέως, προσπάθησε να το δείξεις. γιατί ποτέ δεν ξέρεις!
4.4.2018 | 19:21
Φόβος, ανασφάλεια, δισταγμός
Όσα χρόνια τον ξέρω δεν έκανα ποτέ μία κίνηση να του δείξω το ενδιαφέρον μου. Ούτε καν τον πλησίασα φιλικά, παρόλο που έβλεπα από την πλευρά του έστω φιλικό ενδιαφέρον. Φοβόμουν, ήξερα από την πρώτη στιγμή τι αισθάνομαι γι'αυτόν και ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι εκείνος δεν αισθάνεται το ίδιο. Τότε αποφάσισα να απομακρυνθώ. Δεν σταμάτησα τόσα χρόνια να τον σκέφτομαι όμως. Πριν από ένα χρόνο, συμπτωματικά τον συνάντησα ξανά. Δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τίποτα μέσα μου, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Εκείνος πολύ φιλικός και διαχυτικός όπως πάντα. Θέλει να έχουμε επαφή, δεν θέλει να χαθούμε ξανά, λέει. Όμως ξέρω ότι δεν πρόκειται να κερδίσω τίποτα από αυτήν την συναναστροφή μου μαζί του. Ποτέ δεν πρόκειται να με δει διαφορετικά, γι'αυτό ενώ θέλω τόσο πολύ να είμαι κοντά του, δεν ξέρω αν θέλω να είμαι με αυτόν τον καθαρά φιλικό τρόπο, γι'αυτό και προτιμώ να απομακρύνομαι. Είναι σωστός ο τρόπος που το αντιμετωπίζω;"Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη την ζωή" ένας στίχος του Λειβαδίτη που τόσο πολύ ταιριάζει...
2