ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας. Είμαι γκέι (όχι ότι έχει σημασία σε αυτό που θέλω να πω, απλά το λέω για να μη μπερδευτείτε αργότερα με τις αντωνυμίες). Ως άνθρωπος έχω την τάση να είμαι αρκετά φιλικός και κοινωνικός. Ενώ - όπως οι περισσότεροι άνθρωποι - έχω και εγώ ανασφάλειες και είμαι ντροπαλός σε πολλά πράγματα, μπορώ εύκολα να μιλήσω με καινούργιους ανθρώπους που γνωρίζω μέσα από παρέες.Και ιδού το πρόβλημά μου, που ξέρω ότι αντιμετωπίζουν και άλλοι. Για ποιο λόγο όταν μας αρέσει κάποιος και δεν ντρεπόμαστε να του μιλήσουμε, να γελάσουμε μαζί του, να τον "πειράξουμε" ή ό,τι άλλο, να πρέπει αυτόματα να μπαίνουμε στο γαμοfriend zone?Μ' αρέσει ένα αγόρι από τη σχολή μου (είμαι 22 χρονών) και αντί να κάθομαι σαν το αγγούρι όποτε μου μιλάει, είμαι πολύ φιλικός και χαλαρός μαζί του. Έχουμε έρθει αρκετά κοντά αλλά αυτός φαίνεται να με έχει αυτόματα κατηγοριοποιήσει στο μυαλό του ως "ΦΙΛΟ" και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να το αλλάξω αυτό. ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ. Και δεν είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει, και παλιότερα είχε γίνει το ίδιο με ένα παιδί το οποίο με συμπαθούσε πολύ αλλά δεν με είδε ποτέ έτσι. Δηλαδή η λύση είναι να μην πλησιάζω τον άλλο και να περιμένω να με γουστάρει χωρίς λόγο? Δεν πρέπει να δείξεις τον χαρακτήρα σου για να του προκαλέσεις κάτι?