ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μια γυναίκα που έχω παλέψει πολύ στη ζωή μου. Κατάφερα να σπουδάσω και να κάνω καριέρα, παρόλο που έχω διαγνωστεί από διπολική κατάθλιψη από τα 16 μου και έχω υποφέρει πάρα μα πάρα πολύ, έχω επιβιώσει από σοβαρή απόπειρα, έχω μπει σε κλινικές, έχω μείνει ολομόναχη. Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια που πέρασα Πάσχα και Πρωτομαγιά μαζί την ίδια μέρα ολομόναχη γιατί ούτε οι στενοί συγγενοί μους δεν με ήθελαν. Έχω πάρει μέρος σε δεκάδες διαγωνισμούς για δουλειά, έχω δουλέψει στο δημόσιο, έχω κάνει δική μου επιχείρηση, έχω δουλέψει από ανάγκη και για διακόσια ευρώ το μήνα. Κάποια στιγμή πριν 11 χρόνια ερωτεύτηκα και αποκτήσαμε ένα μωρό. Αυτός λόγω της οικονομικής κρίσης μας εγκατέλειψε για να βρει την τύχη του στο εξωτερικό όμως απέτυχε και πήγε κατά διαβόλου. Κάποια στιγμή μετά από χρόνια επέστρεψε, απένταρος και αποτυχημένος και αποφάσισα να του δώσω άλλη μια ευκαιρία. Όμως και εγώ πλέον δεν έχω την οικονομική άνεση που είχα παλιότερα και παλεύω για την επιβίωση. Πολλές φορές γίνεται κακός μαζί μου, βγάζει θυμό, δεν ξέρω γιατί και έχει υπερβολικές απαιτήσεις από μένα, όπως για παράδειγμα να γίνεται πάντα το δικό του. Όταν μου φέρεται έτσι μπαίνω στον πειρασμό να σκεφτώ ότι καλύτερα να είχα κάνει και εγώ μια επιλογή συμφέροντος. Είναι μια γνωστή μου η οποία είναι άσχημη σαν τέρας και με το ζόρι έβγαλε το δημοτικό και όμως έχει παντρευτεί έναν άντρα αυτοδημιούργητο επιχειρηματία που φαίνεται ότι της παρέχει πολλές υλικές ανέσεις. Τη ζηλεύω πάρα πολύ, τη σκέφτομαι κάθε μέρα, έχω πάθει εμμονή μαζί της. Δεν ξέρω αν της φέρεται καλά ο άντρας της αλλά τουλάχιστον αυτή δεν αγωνιά για το βιοπορισμό ούτε και αγωνίστηκε ποτέ για τίποτα εκτός από το να τυλίξει τον γαμπρό και να τον κρατήσει.