ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
17.4.2016 | 01:13

Γειά σας

Θα σας εξομολογηθώ κάτι : Είμαι 24 και φοβάμαι να ζήσω. Φοβάμαι να βγω , να φλερτάρω. κτλ. Είμαι ομοφυλόφιλος και δεν το ξέρει κανείς. Μια φίλη μου μόνο, που απλά νομίζω ότι το ανέχεται, γιατί είμαι πολυ δοτικός. Λοιπόν, στη δικιά μου Ελλάδα, εννοώ το περιβάλλον μου 24 χρόνια, φημολογείται ότι ομοφυλόφιλος = χαμένος. Δεν με εκφράζει αλλά το ακούω παντού. Και ξέρετε ρε τι σκέφτομαι ώρες ώρες : ΔΕΝ γεννήθηκα για να φοβάμαι! ΔΕΝ ζω για να κατσουφιαζω. Είμαι ωραίος άνθρωπος και δεν το θέλω αυτό για μένα. ΤΏΡΑ θα μου πεις; Ε τότε γιατί δεν το αλλάζεις; Για σένα ζεις! Θα σου πως και πως φοβάμαι να ζήσω με κανένα στο πλευρό μου. Με μια οικογένεια που θα με διαγράψει, με φίλους που θα με μειώσουν, με μια κοινωνία που θα με κρίνει. Δεν ξέρω γιατί το κάνω τόσο μεγάλο θέμα. Αλλά ρε φοβάμαι πολύ, δεν βρίσκω λόγο να ξυπνάω. Πριν το αποδεχτώ, δεν ήμουν έτσι. Αλλά τώρα είμαι. Δεν θέλω να σας μουτζουφιάζω και εσάς. Καληνύχτα ! :)
2
 
 
 
 
σχόλια
Ακουσε με λίγο!Ήμουνα στη ίδια ακριβώς φάση ένα χρόνο πριν.Φοβόμουν να ζήσω όπως μου αξίζει και προσπαθούσα να κρύβω πράγματα απο τους άλλους,αλλα και μερικές φορές απο τον ίδιο μου τον εαυτό.Το αποτέλεσμα?Μεχρι τα 22 μου να μην έχω ζωη!Να μην έχω συναισθήματα και η κάθε μέρα να είναι μια μέρα χωρίς κανένα απολύτως νόημα.Με λιγα λόγια,ψυχικά νεκρός!Σκληρό,αλλά έτσι το βίωνα!Παμε τωρα στα ευχάριστα!Θελεις να σου πω τι άλλαξε μεσα σε αυτόν τον χρόνο?-Το αποδέχτηκα 100% σε σημειο να μην θεωρω τον εαυτό μου κάτι διαφορετικό απο τους άλλους.-Το είπα στους φίλους μου.Για να καταλάβεις,χθες που ήθελα να πάω Shamone,ηρθανε μαζί μου και περάσαμε και γαμώ.Πραγμα που δεν μπορούσα να διανοηθώ παλιότερα οτι θα συνέβαινε!Στο αναφέρω απλά για να καταλάβεις το πόσο με αποδέχτηκαν.-Στους γονείς μου δεν το χω πει,όχι τόσο λόγω φόβου,απλά δε βρίσκω το λόγο να τους πω τι κάνω στο κρεβάτι μου,γιατι πολύ απλά δε τους αφορά.-Βγαίνω έξω και μπορώ να φλερτάρω πλέον σαν άνθρωπος,χωρίς να με νοιάζει αν παρατηρήσει κανείς κατι.Οπότε που καταλήγουμε?Ζησε όπως θέλεις!Δεν σου αξίζει να περνάς μια τόσο ψυχικα επιπονη διαδικασία,χωρίς κανεναν απολύτως λογο.Η ζωή είναι τόσο μικρή για να τη σπαταλάμε σε τόσο ασήμαντα πράγματα.Μπορει να σου φαίνεται παρλαπιπα αυτό που σου λέω,αλλά αργότερα θα καταλάβεις ότι όντως είναι ασήμαντο.Να ξέρεις ότι κάποια στιγμή ο ίδιος σου εαυτός δε θα αντέξει την καταπίεση και θα κάνει μονος του το μεγάλο βήμα ,χωρίς να σε υπολογίσει.Το θέμα είναι να τα βρείς εσύ πρώτα μαζί του,να συμφιλιωθείς με αυτό που είσαι και να το αγαπήσεις,να καταργήσεις τις δεύτερες σκέψεις που έχεις και ξεκινήσεις σιγα σιγα να βάζεις στόχο το να γίνεις ευτυχισμένος!Αυτα απο μένα!Ευχομαι τα καλύτερα!
Όλοι μας φοβόμαστε, λιγότερο ή περισσότερο. Προσπάθησε κάνοντας μικρα βήματα. Ξεκινά να κανεις πράγματα που θα σου προσφέρουν μικρές χαρές. Αυτο θα σου δώσει ώθηση κ κουράγιο. Οι φίλοι μας ειναι φίλοι μας γτ μοιραζόμαστε αγάπη μεταξύ μας. Αν οχι, δν ειναι φίλοι μας, μπορούμε να βρούμε ανθρώπους που να ενώνονται οι κόσμοι μας κάπου. Ναι, δν γεννήθηκες για να μην ζεις. Να προσπαθήσεις, αξίζει η προσπάθεια. Κ μην σκεφτείς ποτε οτι η σεξουαλικη σου προτίμηση σου αφαιρεί κατι απ την αυτοαξία σου. Νομίζω πως ολη αυτη η μυστικότητα σε πνιγεί. Κάνε καινούργιες αρχές, γνώρισε νέους ανθρώπους κ ξεκινά να παρουσιάζεις τον εαυτό σου οπως ειναι σ αυτούς πρώτα, θα ναι πιο εύκολο. Καλη τύχη:)
Scroll to top icon