19.5.2015 | 18:20
Γελάνε και οι πετρες
Λοιπόν πριν περίπου ένα τριμηνο χώρισα. Ήμουν τρία χρονια με Αυτόν λοιπόν, τρέλα ερωτευμένη κλπ κλπ μέχρι που τσακ το ροζ φουσκακι έσκασε. Ναι ηταν και με άλλες . Τις οποίους μου της παρουσίαζε σαν φίλες / γνωστές του και εγω το βούρλο στην κοσμάρα μου . Έκλαψα , πόνεσα , έκανα όλα αυτα τα χαζά που κάνει κάποιος για να ξεπεράσει ένα χωρισμό και πριν ένα μήνα γνώρισα ένα παιδί. Καλός τύπος φαίνεται, χαλαρός και περνάμε πολυ όμορφα μαζι. Και σημερα λοιπόν βλέπω Αυτόν. Με χαιρετάει και μου πιάνει κουβέντα . Να μην σας τα πολυλογώ ήθελα να γυρίσει παλι πίσω. Κλάμα μεςα στον κοςμο, καραγκιοζιλικια, ιστορίες . Και το κερασάκι στη τούρτα " έμαθα πως είσαι με έναν τύπο. Σε κάνει να αναστεναζεις όπως σε έκανα εγω;" . Ακόμα κλαίω απο τα γέλια. Καλα ρε παιδιά , αλήθεια τώρα μερικοί μερικοί τι νομίζετε πως είστε;