ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχει 7 χρόνια που γνωριζόμαστε.Ήμουν και είμαι ερωτευμένη μαζί του από τις αρχές της γνωριμίας, αλλά εκείνος τότε ήταν σε σχέση.Χώρισε (εννοείται πως δεν μπήκα ανάμεσα στη σχέση του και εννοείται πως δεν έδειξα καθόλου τα αισθήματα μου όσο ήταν με άλλες..) Στο καπάκι βρίσκει άλλη. Μένει μαζί της 4 χρόνια και κάθε φορά που κάτι στράβωνε στη ζωή του επικοινωνούσε με μένα και ήμουν ο άνθρωπος που άκουγε τα παράπονα του και του έβρισκε τις ανώδυνες (για αυτόν) λύσεις.Για μένα ήταν οι πιο επίπονες όμως.Συμβούλευα τον άνθρωπο με τον οποίο ήμουν ερωτευμένη να παλέψει τη σχέση του με κάποια άλλη.Τέλος πάντων, βρήκα και εγώ ένα παιδί,δεν βγήκε κάπου αυτή η σχέση κ τελείωσε πριν μερικούς μήνες.Τυχαίνει να πέσω πάνω στον "έρωτα" μου και αρχίζουμε να μιλάμε σε καθημερινή βάση.Μου εξομολογείται πως και αυτός είχε αισθήματα για μένα.Συζητάμε κ μου λέει όλα όσα τον απασχολούν αυτόν τον καιρό (και τελικά ήταν πολλά παραπάνω από όσα μπορούσα να φανταστώ) και ξαφνικά, άλλη μια φορά, εξαφανίζεται.Και εγώ μένω να αναρωτιέμαι τι έκανα λάθος.Και το χειρότερο; Δεν λέω να σταματήσω να τον νοιάζομαι και να τον αγαπάω, παρόλο που ξέρω πως δεν μου αξίζει να πηγαινοέρχεται στη ζωή μου όταν του καπνίσει.Αυτά είχα να πω...Συγγνώμη που είναι τόσο μεγάλη η εξομολόγηση μου,αλλά έπρεπε να τα βγάλω από μέσα μου...