ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
19.11.2015 | 01:07

Για αλλη μια φορα 'σωθηκα'

Αλλα τι να το κανεις... Παραμένω μεγάλος loser. Ανέκαθεν στη ζωή μου μέχρι τωρα και ειδικα σε δύσκολες ή οριακές καταστάσεις που αντιμετωπιζα, τις ξεπερνουσα. Και οτι δεν γινόταν μια καποια στιγμή αλλα αργότερα για καλό ήταν. Κάτι σαν να κινει καποια νηματα απο κάπου και να σε οδηγεί πολλές φορές. Ίσως το έχετε νιώσει αρκετοί... Εκει όμως που ποτε δεν είχα την τύχη με το μέρος μου ήταν τα αισθηματικά. Παρότι εξαιρετικα συμπαθής σε φιλικό επιπεδο απο το άλλο φύλο χωρίς να το επιδιωκω κιόλας. Έχω φάει αρκετες χυλοπιτες στη ζωή μου. Βασικά μόνο τέτοιες αν εξαιρεσουμε ένα δυο σύντομα φασωματα με μια συγκεκριμένη κοπελα που πραγματικά ο Θεός πρέπει να κοιμήθηκε τότε και να έκανε ένα μικρό δωρακι. Και έχω φτάσει σχεδόν τα 23. Τα χρόνια κατά μεγάλο ποσοστό πέρασαν. Δεν είχα ερωτευτεί ποτε στη ζωή μου (αυτο που μέσες άκρες ορίζεται έρωτας). Μέχρι που ήρθε αυτή. Η Μαρία. Μια κοπέλα εντελώς απλή και συνηθισμένη εμφανισιακά αλλα πραγματικά ένας άγγελος. Απο τη σχολη. Εκείνη τελειοφοιτη μεταπτυχιακος, εγω νεοεισερχομενος σε αυτο. 1,5 χρόνο μεγαλύτερη. Εκπέμπει μια απίστευτη ηρεμία, ευγένεια, γλυκυτητα. Τα μάτια της με καθηλώνουν. Ίσα που δε προδιδομαι. Δεν περιγραφω αλλο. Μόνο σε εμενα κάνω κακό τωρα. Μετα απο τρεις μηνες συνεργασιας κιολας στη σχολη, είχα σκοπό να τις προτείνω ένα καφέ και να της μιλήσω ανοιχτά. Θα ήταν ίσως η πιο αφοπλιστικα ειλικρινής και συναισθηματική κουβέντα στη ζωή μου που θα έκανα. Που δεν είχα ξανακάνει ποτε ξανά. Βέβαια δεν είχα και πολλές ελπίδες και λόγω διαφοράς ηλικίας. Πάλι όμως όσο οξύμωρο και αν ακουστεί με πρόλαβε η π...να το fb. Αντιλαμβανομαι οτι έχει σχέση εδω και έξι χρονια - απο την αρχή σχεδόν του πανεπιστημίου- με ένα παιδί συνομιληκο της απο τη σχολή (αν και δεν υπήρχαν φωτο με καπιο φιλί πχ), το οποίο έχει και καλο χαρακτήρα και τυχαίνει να έχω γνωρίσει καποια στιγμή. Όταν το είδα αυτο αισθάνθηκα για πολλες στιγμες άθλια...για εμενα όμως. Δε ξέρω γιατί... Εδω και δυομιση μερες ειμαι σε συναισθηματικο κενο. Πραγματικά εύχομαι να είναι πάντα ευτυχισμένη, καπου θα βρισκεται στη σκέψη μου, γιατί της αξίζει. Κοινως ήταν η πιο γλυκιά έστω και έμμεση χυλοπιτα στη ζωή μου. Για όλα αυτά προφανώς δεν ξέρει τίποτα και ούτε θα μάθει. Όταν ληξει η συνεργασία μας θα της πω να είναι πάντα καλά, χαρούμενη, να προσέχει και οτι μια μέρα θα ήθελα να έχω τη τύχει να με ερωτευτεί μια κοπέλα σα και αυτή. Να έχουμε όλοι μια καλή ζωή. Καληνύχτα !
 
 
 
 
Scroll to top icon