ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε μου λείπεις πια. Συνήθισα. Διαβάζω Φυσική κι είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Πόσο τη μισούσα, και πόσο μετά από σένα την αγαπώ. Ο,τι θυμίζει εσένα το αγαπώ, για την ακρίβεια. Διαβάζω κι είναι σαν να σε βλέπω. Ξανά.Να μπαίνεις ξαφνικά, να κρατάς το βιβλιο στο χέρι και να με ψάχνεις με λαχτάρα. Πόσο μετάνιωσα που δε σε πήρα αγκαλιά τη μέρα εκείνη. Τα θυμάμαι όλα. Και με πονάει ακόμα που διάλεξα τα "πρέπει", μα δυστυχώς έτσι πρέπει. Εσύ, θυμάσαι;