31.8.2013 | 01:07
Για να μη μου πέσουν τα μούτρα
θα το εξομολογηθώ εδώ.Πριν δύο ώρες σε είδα για 2 δευτερόλεπτα ακριβώς,να περνάς με τον κολλητό σου έξω από το εστιατόριο που έτρωγα με φίλους.Φορούσες το γαλάζιο σου πουκάμισο(ένα από τα πολλά) και μία μπεζ βερμούδα.Ο θώρακάς σου είχε τονιστεί σαν να γυμνάζεσαι.Φαινόσουν κουρασμένος ή στεναχωρημένος.Αλλά αφού εσύ δεν στεναχωριέσαι, μάλλον κουρασμένος θα ήσουν.Μου φάνηκες όμορφος.Ξέρω ότι δε γίνεται,αλλά διαισθητικά σε μύρισα.ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ. Που πήρα το βλέμμα μου από πάνω σου γιατί φοβήθηκα την αμηχανία του να με δεις.Θα'θελα να σε είχα καρφώσει και να σε αναγκάσω να αντιδράσεις.Έστω να αναστατωθείς.Εδώ και ένα μήνα έπαψες να απαντάς.Φαντάζομαι προέκυψε κάποια ή απλά δεν το θεωρείς πλέον σωστό να μιλάμε.Έτσι είσαι εσύ.όποτε θες έρχεσαι,όποτε θες φεύγεις._ήσουν και γαμώ τα γκομενάκια απόψε