ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.6.2018 | 01:13

Για να συγχωρείς θέλει δύναμη

Για να αγαπάς θελει καρδιά.Και δεν αγαπάς αν δεν μπορεις να συγχωρήσεις.Η συγχώρεση δεν αφορά παντα το αλλο προσώπο αλλα εμάς τους ίδιους ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.Και δεν το λέω από θρησκευτικής άποψης.Αλλα για να καταφέρεις να αισθανθείς καλά με τον εαυτό σου.Το δύσκολο κομμάτι της υπόθεσης ομως είναι να μπορεις με ειλικρινεια να δεις μήπως συνέβαλες και συ κάπου στην όλη ιστορία.Μηπως έφτιαξες και συ ως ένα βαθμό με τον τρόπο σου.Το να ρίξουμε τα παντα στους άλλους είναι λιγο εγωιστικό.Δεν γίνονται τα παντα και όλα από πρόθεση.Ολοι οι ανθρωποι χρειάζονται αγάπη και φροντίδα.
8
 
 
 
 
σχόλια
Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και συγχώρεση είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Οι περιπτώσεις δεν είναι όλες ίδιες οπότε οι γενικότητες είναι άτοπες. Δεν μπορείς να φτιάξεις έναν γενικό κανόνα που να εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις.Επίσης συμφωνώ με το λεμόνι. Η συγχώρεση είναι υπερεκτιμημένη και σε πολλές περιπτώσεις αχρείαστη. Τί θα σου προσφέρει αν μπεις στη φάση να συγχωρέσεις κάποιον που σε πλήγωσε; Ηρεμία; Ηρεμία σου προσφέρει και να τον διαγράψεις και να πας παρακάτω.
Τα είπατε εύστοχα μαζί με το λεμόνι. Δεν συγχωρούνται όλα και δη μετά από καποια φάση όταν είναι επαναλαμβανόμενα. Άντε να συγχωρήσεις τον εαυτό σου για όσα ανέχτηκες. Αυτές είναι χειριστικές καραμελίτσες που συνδέουν ανοχή, αποδοχή και παθητική στάση με την αγάπη γιατί βολεύει. Πολύ. ;)
Με τον καιρό οπως το λες μπορεί να επέλθει συγχώρεση, αλλά να είναι από αδιαφορία πια, όχι από αγάπη όπως διατείνεται η εξ/ση! Γι'αυτό λέω κι εγώ οτι δεν αποτελεί απόδειξη υπέρτατης αγάπης, απλά οι θρησκείες με το τρίπτυχο μετάνοια-συγχώρεση-άφεση την έχουν κάνει ανταλλάξιμο αγαθό και δη υπερεκτιμημένο.Πόσες φορές δεν συγχωρέσαμε κάποιον λόγω μεγάλης αδυναμίας που του είχαμε, αλλά νιώσαμε οι μεγαλύτεροι μλκες (και αντικειμενικά είμασταν τη δεδομένη στιγμή που δεχτήκαμε κάποια πράγματα);Δηλαδή πχ η γυναίκα που τρώει ξύλο θα πρέπει να συγχωρεί τον θύτη για να αποδείξει οτι τον αγαπάει, γιατί κι αυτός χρειάζεται στοργή και γιατί ίσως κάπου έφταιξε και κείνη; Αυτό μας λέει η εξ/ση γενικεύοντας.Κάποια πράγματα (καλό θα είναι να) είναι ασυγχώρητα και μια χαρά μπορείς να πας παρακάτω, όπως σωστά λέει η bogart, και μια χαρά επίσης μπορείς να λες οτι αγάπησες ή ακόμα αγαπάς.
Συζητάμε χωρίς να έχουμε πρώτα όλοι συμφωνήσει στον ορισμό της συγχωρησης. Δηλαδή, αν συγχωρεση είναι να μένεις με το άτομο που σε πλήγωσε, τότε πάρα πολλά πραγματα θα επρεπε βα ειναι εντελώς ασυγχώρητα (όπως το ξύλο που ανέφερες). Προσωπικά σαν συγχωρεση αντιλαμβανομαι την κατανοήσει. Δηλαδη κατανοεις ότι ο δίπλα σου ειναι ανθρωπος και κάνει λάθη (ίσως και τραγικα λάθη) είτε θα μείνεις κοντα του είτε φύγεις.
Η συγχώρεση λοιπόν είναι προσωπική υπόθεση του άμεσα θιγόμενου που είτε τη νιώθει, είτε όχι κι αφορά την δική του ψυχική ηρεμία, όχι να γίνουν όλα μέλι-γάλα ή να ηρεμήσει όποιος έκανε κάτι. Πάντως στην εξομολόγηση της bogart ήταν ξεκάθαρο ότι δεν μίλησε για κάτι που έτυχε/έγινε μια φορά εντελώς άδολα και απο καθαρή απερισκεψία. Μίλησε για πράγματα που οι άλλοι τα επιλέγουν ενώ ΞΕΡΟΥΝ. Υ.Γ. Φύσικα και φέρουμε ευθύνη. Ειδικά για όσα ανεχόμαστε και δεν παίρνουμε μακριά τον εαυτό μας από καταστάσεις και άτομα που μας βλάπτουν. Τώρα περί αγάπης, συγχώρεσης και δύναμης... γιατί ν' αναλαμβάνεις την ευθύνη για πράξεις του άλλου; Δίχρονο είναι ο άλλος; Ας προσέχουμε τι κάνουμε και τι ανεχόμαστε για να μην χρειάζεται ανωτερότητα ή μεγαλοψυχία από κάποιον συνεχώς. Υ.Γ.1 Δηλαδή η αγάπη στις πόσες συγχωρέσεις φαίνεται; Και πού είναι η αγάπη όσων κάνουν διάφορα στις πλάτες των άλλων. Τέτοιους οτινανισμούς πρεσβεύετε μερικοί προσαρμοσμένα στα μέτρα σας και κάπως έτσι ψάχνουμε άτομα επικοινωνήσουμε σαν άνθρωποι,με τα κυάλια.
Ειδικά στο τελευταίο και αν συμφωνώ...Καλά τα είπες και εσύ ψυχούλα...Κατ'εμέ πρώτα κοιτάζω τα δικά μου λάθη και μετά των άλλων,πρώτα κοιτάω αν έσφαλα εγώ και μετά ο άλλος..Όμως, πάντα καταλήγω να τα παίρνω όλα επάνω μου και να βγαίνει ο άλλος στον αφρό χωρίς να το καταλάβω!Είτε φταίω,είτε όχι έτσι?Αυτό ακόμη δεν κατάλαβα γιατί το κάνω..Το να τα παίρνω όλα επάνω μου πάντα..Εμενα αυτό θα μπορούσε να μου το εξηγήσει αυτό κανείς? :-/
Scroll to top icon