ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοντεύει χρόνος.. Με ταλαιπωρεί ακόμα η σκέψη σου. Ξέρω ότι δεν έχω δεχτεί ακόμα τον χωρισμό μας. Όλο λέω ότι με όποια γυρνάς, απλά θα την παρατήσεις και θα ρθεις σε εμένα. Ξέρει η λογική μου ότι αυτό είναι λάθος. Νομίζω ότι θα καταλάβεις την αξία μου κάποτε και θα γυρίσεις. Παρότι σε έχω δει με άλλες παρέες, με άλλη κοπέλα. Όχι. Απλά δεν το δέχομαι. Κάνει μπαμ ότι δεν σου λείπω. Κάνει μπαμ ότι εσύ αποδέχτηκες τον χωρισμό. Κάνει μπαμ ότι δεν έχεις πρόβλημα να προχωρήσεις και χωρίς εμένα. Αλλά εγώ εκεί. Να καθησυχάζω τον εαυτό μου ότι "μην ανησυχείς, είναι θέμα χρόνου να γυρίσει". Πιάνομαι από κάτι παλιές σου φράσεις που δεν τις εννοούσες και απλά τις είπες για να απαλύνεις τον πόνο του χωρισμού. Πώς να κάνω τον εαυτό μου να καταλάβει ότι πρέπει να προχωρήσω; Η λογική μου το ξέρει. Το "είναι" μου όλο όμως αντιστέκεται. Όσο και να σκέφτομαι τρόπους να προχωρήσω, στην πράξη κολλάω. Έχω άρνηση. Πώς να βοηθήσω το "μέσα" μου να καταλάβει ότι τελειώσαμε οριστικά ώστε να το βιώσω και να προχωρήσω;